Zamek we Włocławku

Na lewym brzegu Wisły przy ujściu rzeczki Zgłowiączki znajduje się pałac biskupów włocławskich. Kryje on w swych murach relikty gotyckiego zamku. Na miejscu tym już we wczesnym średniowieczu funkcjonował obronny gród. W połowie XIII wieku stał się siedzibą biskupów i jest nią do dnia dzisiejszego.

W połowie wieku XIV ówczesny biskup włocławski Maciej z Gołańczy, rozpoczął budowę zamku murowanego. Prace kontynuowali jego następcy zaliczani wówczas, dzięki piastowanemu stanowisku, do jednych z najbogatszych ludzi w Polsce. Brak dokładnych badań uniemożliwia dokładne odtworzenie poszczególnych faz rozwoju zamku we Włocławku. Pierwotne założenie miało plan nieregularnego czworoboku. Wzniesiony z cegły zamek składał się z czworobocznej wieży wschodniej i północnego trzykondygnacyjnego domu głównego. Całość otaczał mur obronny i nawodniona fosa. Wjazd do zamku prowadził od południa.

Podejmowane przez biskupów w wieku XVI przebudowy, przekształciły zamek we Włocławku w rezydencję. Kolejne wieki zupełnie pozbawiły go cech obronnych zamieniając go w pałac. Obecny wygląd obiekt zawdzięcza pracom z przełomu XIX i XX wieku.