Zamek w Węgierce

Ruiny zamku w Węgierce są pozostałością bastejowego założenia obronnego rodu Pieniążków. Pierwsza informacja o miejscowości wtedy jeszcze nazywaną Uherce pojawia się w 1358. Mówi ona o potwierdzeniu przez króla Kazimierza Wielkiego praw do wsi Jackowi Słoneczko. W połowie XV wieku majątek przeszedł w ręce Pruchnickich a następnie Jana Rozborskiego. Kolejny z Rozborskich Piotr przystąpił do budowy rodowej siedziby. W XVI wieku jako wiano ślubne Węgierka trafia w ręce rodu Pieniążków, do których należała do początku XVIII wieku.

Pod koniec XVI wieku pośród mokradeł, Pieniążkowie budują czworoboczne założenie bastejowe rozpowszechnione na terenach ówczesnej Rzeczpospolitej. Dzięki badaniom archeologicznym udało się ustalić, że posiadało ono trzy skrzydła i dwie narożne baszty od zachodu. Od strony wschodniej założenie było otwarte i nie posiadało baszt. Jedna z hipotez mówi, że powodem takiej sytuacji mogło być to, iż zamek nie został ukończony. Być może grząski grunt uniemożliwił wzniesienie budynków. Bardziej prawdopodobna wydaje się jednak hipoteza, że otaczające zamek mokradła i fosa zapewniały dostateczną obronę od wschodniej strony.

Zamek w Węgierce spłonął w XVIII wieku i nie został odbudowany. Zmieniający się właściciele nie byli zainteresowani obiektem i popadł on w ruinę. Do naszych czasów zachowała się kamienna basteja pł.-wsch. Posiada cztery poziomy ze strzelnicami do użycia broni palnej. Zbudowana została na planie koła o średnicy 12m. Obok bastei w północnej i zachodniej części dziedzińca zachowały się budynki, być może kryjące w sobie zamkowe skrzydła.