Zamek Vecdole

( niem.  Alt-Dahlen )

Położony pierwotnie na wyspie rzeki Dźwiny zamek jest najstarszą obok Holme warownią broniącą biskupiej Rygi. Zadaniem obu zamków była również kontrola żeglugi rzecznej. W początku XIII wieku biskup ryski przekazał ziemie swemu wasalowi rycerzowi Johannesowi de Dolen. Pierwsza pisana wzmianka o zamku pojawia się  w 1226 roku. Dowiadujemy się z niej, że legat papieski odbiera go Johannesowi de Dolen za samowolne organizowanie wypraw zbrojnych na teren Estonii i wraz z posiadanymi ziemiami  przekazuje miastu Ryga. Jednak w 1276 roku rodzina Dole nadał włada zamkiem, co może świadczyć, że wyrok nie został wykonany.

Zamek został zbudowany w północnej części wyspy na wysokim brzegu Dźwiny. Miał plan prostokąta o wymiarach 40x27m. Otoczony był kamiennym murem o grubości 1,2-1,3 m. Główne wejście znajdowało się w murze wschodnim. Na prawo od bramy znajdował się drewniany budynek na kamiennym fundamencie o wymiarach 3,5×3,5 będący siedzibą straży. W płn.-zach. narożniku dziedzińca od strony rzeki wzniesiono budynek o wymiarach 5×4,5 m. Jego solidne fundamenty mogą świadczyć, że była to wieża. W drugim płd.-zach. narożniku usytuowano budynek mieszkalny. Posiadał on piwnicę, w której znajdował się piec typu hypocaust opalany z zewnątrz. To jeden z najstarszych pieców tego typu na Łotwie. Pozostałe budynki stojące na zamkowym dziedzińcu były drewniane i miały charakter gospodarczy. W czasie rozbudowy zamku do zewnętrznej strony zachodniego muru dostawiono budynek o wymiarach 7,3x7m.

W 1288 roku arcybiskup ryski Jan II przekazał zamek kapitule ryskiej. W 1297 roku wybucha wojna między arcybiskupem i miastem Ryga a Zakonem Krzyżackim. Mieszczanie niszczą siedziby Zakonu w  Rydze i okoliczne zamki. Rok później w odwecie Zakon zajmuje zamki biskupie w tym Dole, który zostaje mocno uszkodzony. 23 lutego 1318 roku papież Jan XXII nakazał Zakonowi zwrócić wszystkie zajęte zamki arcybiskupie. Prawdopodobnie w pierwszej połowie XIV wieku podjęto decyzję aby nie odbudowywać zamku i wzniesiono nowy w południowej części wyspy. Wyspa w posiadaniu kapituły pozostała aż do jej zniesienia w 1566 roku.

Obecnie wyspa jest połączona ze stałym lądem. Nad brzegiem rzeki zachowały się metrowej wysokości pozostałości zamkowych murów częściowo odsłonięte podczas prac wykopaliskowych.