Wieża obronna w Starej Łomnicy

Pierwsze wzmianki o Starej Łomnicy pochodzą z 1316 roku. W 1341 roku wieś z nadania króla Karola IV stała się własnością rodu Pannewitzów. Prawdopodobnie pod koniec XIV wieku zbudowana została kamienna wieża mieszkalna stając się siedzibą jednej z gałęzi rodu. Jako pierwszy w 1409 roku podpisywał się nazwą miejscowości ” von der Lomnicz” Konrad syn Wolframa Pannewitz. Dobra rycerskie w posiadaniu tej rodziny znajdowały się do 1815 roku.

Murowana wieża zbudowana została na niewielkim wzniesieniu. Miała plan prostokąta o wymiarach 10,7×12,8m. Posiadała cztery kondygnacje i dominowała nad okolicą. Zapewniała mieszkańcom bezpieczeństwo oraz była symbolem ich władzy. W przyziemiu wieża miała jedno pomieszczenie o wysokości 6m. Ostrołukowe wejście prowadziło do niego wprost z dziedzińca. Oświetlone było czterema wąskimi otworami szczelinowymi i jednym małym ostrołukowym oknem. Przyziemie miało charakter gospodarczy. Piętro, do którego prowadziło osobne wejście zapewne drewniane schody miało 4,4m wysokości. Znajdowała się tu duża reprezentacyjna świetlica z dużymi prostokątnymi oknami. Na drugim piętrze były zapewne dwie komnaty mieszkalne, o czym świadczą zachowane ślady dwóch latryn. Prawdopodobnie przedzielone były drewnianym przepierzeniem. Obie izby posiadały szerokie okna. Także trzecie piętro posiadało nieduże okna, które były jednak tylko od strony południowej. Przez późniejsze przebudowy nie wiadomo jakie było zwieńczenie wieży.

W XV wieku od wschodu do wieży dobudowano budynek mieszkalny na planie prostokąta. W następnym stuleciu przebudowano go w renesansowy dwór. Wzniesiono także mur kurtynowy od zachodu powiększając pierwotny dziedziniec. Po pożarze w 1617 roku przebudowiu uległo pomieszczenie przyziemia. Zostało w połowie wysokości podzielone stropem na dwie części. Kolejne przebudowy miały miejsce w 1897 i 1935.  Nakryto wieżę obecnym dachem pulpitowym. Wymieniono stropy oraz schody.

Obecnie wieża jest własnością prywatną. Zachowana w dobrym stanie jest ciekawym przykładem wieżowej siedziby mniej zamożnego rodu rycerskiego.