Zamek w Sobkowie

Nad brzegiem rzeki Nidy na skaju Sobkowa zachowały się pozostałości obronnej fortalicji. Budowla charakterystyczna raczej dla terenów Polski płd-wsch została wzniesiona w latach 1560-70 przez Stanisława Sobka z Sulejowa kasztelana bieckiego starostę małogoskiego i podskarbiego wielkiego koronnego. Obszar o powierzchni około 1 ha został otoczony niewysokim murem wzmocnionym w narożach pięciobocznymi basztami. Niewysokie dwukondygnacyjne baszty w dolnej kondygnacji posiadały otwory strzelnicze natomiast w górnej okna. Wewnątrz fortalicji znajdował się dwór właściciela oraz zabudowania gospodarcze.
Posiadłość w następnych latach była własnością wielu rodów: Drohojewskich Wielopolskich Sarbiewskich Myszkowskich i od roku 1725 Szaniawskich. Około 1770 Stanisław Szaniawski krajczy koronny na miejscu dawnego domu mieszkalnego wzniósł klasycystyczny pałac.

W swej historii Sobków był wielokrotnie niszczony a w roku 1915 podczas działań wojennych całkowicie spłonął. Od tego momentu znajduje się w ruinie.

Zachowały się pozostałości murów trzy kryte drewnianymi daszkami baszty ruiny pałacu oraz zabudowania gospodarcze. Od niedawna obiekt jest własnością prywatną. Nowi właściciele prowadzą prace mające zagospodarować posiadłość. W zabudowaniach gospodarczych urządzili stajnie z końmi pod siodło można więc połączyć zwiedzanie obiektu z konną przejażdżką.

Fortalicja w Sobkowie stanowi ciekawy przykład zabezpieczenia XVI wiecznej posiadłości szlacheckiej. Jej mury odstraszały i strzegły gospodarzy przed różnego typu rabusiami czy wrogo nastawionym sąsiadami nie stanowiły natomiast większej przeszkody dla oddziałów regularnego wojska.