Kościół obronny w Șaroș pe Târnave

 ( niem.Scharesch; węg.Szászsáros )

Około 1280 roku osadnicy sascy budują w osadzie romański kościół. Zostaje on zniszczony podczas jednego najazdów tureckich. Miejscowi na początku XIV wieku przystępują do budowy nowej świątyni. W 1422 roku zakończono budowę trójnawowego kościoła gotyckiego bez wieży. W 1438 roku zostaje on podpalony przez wojska tureckie podczas kolejnego ich najazdu na Siedmiogród. Podczas odbudowy rozebrano zrujnowane nawy boczne pozostawiając ich wschodnie końce i zamurowano ostrołukowe arkady do nawy głównej. Dzięki temu powstał kościół na planie krzyża łacińskiego.
W 14823 roku rozpoczęto prace mające na celu budowę umocnień wokół kościoła. Wzniesiono mur obronny o wysokości 8-10 m na planie nieregularnego wieloboku wzmocniony przyporami. Posiadał on ganek dla straży wsparty na drewnianych wspornikach. Mur wzmocniono dwiema kwadratowymi i dwiema prostokątnymi wieżami o wysokości około 15m. Zarówno mur jak i wieże posiadały otwory strzelnicze i machikuły. Wjazd do warowni znajdował się od południa w dwukondygnacyjnej wieży bramnej. Posiadała ona opuszczana okutą bronę oraz machikuły na zewnętrznej ścianie. W XVI wieku do kościoła od zachodu dostawiono kwadratową wieżę o cechach obronnych. Prawdopodobnie podwyższono nawę główną i prezbiterium dodając strychową kondygnację obronną.
W 1605 roku twierdza zostaje zniszczona przez wojska powstańcze Stefana Bocskay. Wiek XVII był mało pomyślny dla osady, liczne wojny zdziesiątkowały jej mieszkańców. W 1690 roku mieszkało w niej tylko 5 rodzin. Dopiero w drugiej połowie XVIII przeprowadzono prace remontowe przy kościele. Odbudowano strop podwyższono nawę. Wyremontowano mury obronne i zadaszenie wież. W 1808 roku nadbudowano kościelną wieżę nadając jej obecny kształt.
Mury otaczające kościół zachowały się do naszych czasów. Zobaczyć możemy wszystkie 4 baszty i wieżę bramną. W południowym fragmencie muru jest fragment półkolistej absydy będącej pozostałością pierwszego romańskiego kościoła.