Dwór obronny w Sancygniowie

Po raz pierwszy miejscowość jako Sadzignew pojawia się w źródłach w 1376 roku. Należy do przedstawicieli rodu Secygniowskich herbu Jelita. Prawdopodobnie na przełomie XIV i XV wieku Piotr Secygniowski wybudował pierwszą obronną rezydencję. Być może pozostałości tej budowli tkwią w obecnie zachowanym pałacu. Inne hipotezy zakładają, że być może średniowieczna rezydencja znajdowała się w płn.- wsch. narożniku parku. Potwierdzić to może jedynie przeprowadzenie badań archeologicznych .

W drugiej połowie XVI wieku ostatni przedstawiciele rodu Secygniowskich zbudowali renesansowy dwór obronny. Położony nad brzegiem niewielkiej rzeczki od strony wschodniej i północnej osłonięty był murem. Od południa chronił go staw. Renesansowa brama usytuowana została w narożniku płn.- wsch. W początku XVII wieku ród Secygniowskich wygasł. Rezydencja podupadła i została zamieniona w folwark przechodzący z rąk do rąk. Zarządzali nim kolejno Firlejowie, Opalińscy, Męcińscy, Tarłowie i Dembowscy. W 1835 roku wieś kupił pochodzący z Francji Józef Deskur herbu Góra Złotoskalista osiadły w Polsce po rewolucji francuskiej. W 1882 Andrzej Deskur w miejsce dworu wzniósł neorenesansowy pałac. Posiadłość w dobrym stanie dotrwała do II wojny światowej. Po wojnie została znacjonalizowana a w pałacowych wnętrzach umieszczono zakład odwykowy. Niestety doprowadziło to pałac do ruiny. Obecnie posiadłość jest własnością prywatną.

Z dawnego renesansowego dworu obronnego zachowała się brama zwieńczona attyką z trzema kluczowymi strzelnicami. Z tego okresu pochodzi także położony w głębi założenia dawny lamus. Według różnych źródeł był on podobno ariańskim zborem, budynkiem mieszkalnym lub zbrojownią. Po roku 1917 mieściło się w nim muzeum. Zbudowany z kamienia na planie kwadratu posiada trzy kondygnacje.  Obok bramy znajduje się pochodzący z XVII wieku budynek przybramny. Wzniesiony z kamienia na planie zbliżonym do kwadratu nakryty jest czterospadowym dachem.