Zamek w Radoszycach

Pochodząca z roku 1369 wzmianka o Radoszycach zawiera informację o istniejącym tu dworze królewskim. Był to zapewne drewniany obiekt stojący przy późniejszym rynku miejskim. Po koniec XIV wieku został on opuszczony i rozebrany w związku z budową nowej murowanej siedziby której fundatorem był król Władysław Jagiełło.

Zamek w Radoszycach powstał pośród mokradeł  na północ od osady na niewielkim piaszczystym wzniesieniu zwanym „wyspą miejską”. Głównym budynkiem założenia był gotycki dom wzniesiony z cegły na kamiennym fundamencie. Miał plan prostokąta o wymiarach  10,85×32,52m. Był podpiwniczony dwukondygnacyjny. Posiadał łącznie sześć izb i dwie duże sale 8,5×10,5m każda. Późniejsze inwentarze wspominają o znajdującej się na piętrze kaplicy i „salce na kształt wieży” ponad nią. Może to sugerować istnienie w narożniku płd-zach niewielkiej wieżyczki. Pozostałe zabudowania o charakterze gospodarczym były drewniane. Całość otaczał drewniany parkan. Dodatkowym elementem obronnym była nawodniona fosa w kształcie rogala. Miała 40m długości 9m szerokości i około 1,5m głębokości.

Zamek często gościł króla Władysława Jagiełłę podczas jego podróży po kraju. Jego następcy przebywali w Radoszycach już jednak sporadycznie. Ostatnim królem który go odwiedził był Zygmunt August. Jako własność królewska zamek był często zastawiany stając się w końcu siedzibą starostwa radoszyckiego. W latach 1768-89 mocno zniszczony dom zamkowy został częściowo rozebrany.

Jedyną zachowaną pozostałością po zamku w Radoszycach jest tzw. Winiarnia. Podczas badań okazało się że jest to skrajna zachodnia cześć domu gotyckiego. Obecna długość budynku wyznacza szerokość pierwotnej ściany szczytowej.