Zamek w Przedborzu

Pierwsza wzmianka o Przedborzu pochodzi z bulli gnieźnieńskiej z roku 1136. Biegnący tędy szlak handlowy oraz przeprawa na rzece Pilica, sprzyjały rozwojowi osady.  Do obrony przeprawy oraz funkcjonującej tu komory celnej, wzniesiono drewniany zapewne gród obronny. Największy rozkwit Przedbórz zawdzięcza królowi Kazimierzowi Wielkiemu, który w roku 1370 nadał mu prawa miejskie. Król był także fundatorem murowanego zamku w Przedborzu. Pierwotne założenie składało się z domu mieszkalnego o wymiarach 13x31m oraz czworobocznej wieży.

W wieku XV za panowania Władysława Jagiełły miała miejsce rozbudowa zamku, polegająca na otoczeniu go murem obwodowym oraz wzniesieniu drewnianych budynków gospodarczych. W późniejszych wiekach zamek w Przedborzu z rezydencji królewskiej stał się siedzibą starostów. Kres rozwoju miasta przyniósł potop szwedzki w roku 1655. Spalone zostały prawie wszystkie zabudowania miejskie. Poważnie został zniszczony także zamek, który nigdy nie został odbudowany i powoli uległ rozbiórce. Te zniszczenia uniemożliwiają dokładne odtworzenie wyglądu zamku oraz kolejnych faz jego rozwoju.

Do naszych czasów zachowały się jedynie nikłe pozostałości zamkowych murów. Pośród budynków wzniesionych na dawnym wzgórzu zamkowym przetrwała kamienna przypora. Wykonana z piaskowca służyła zapewne jako wzmocnienie muru obwodowego.