Dwór obronny w Pisarach

Zachowany we wsi lamus to pochodzący z początku XVII wieku dwór obronny. Pierwsza wzmianka o Pisarach pochodzi z 1319 r. W średniowieczu były one wsią rycerską, która w połowie XV wieku należała do Ryterów. Około 1580 r. było dwóch właścicieli Pisar: Stanisław Pisarski i Jan Konieczny. Od XVIII w. do połowy XIX w. właściciele wsi zmieniali się kilkakrotnie, byli to, między innymi, Żeleńscy, Rupniewscy, Sołtykowie, Grünbaum i Frankl. W roku 1848  majątek w Pisarach kupiła rodzina Potockich z pobliskich Krzeszowic i posiadała go do czasów II wojny światowej.

Zlokalizowany na wzniesieniu dwór to murowany, piętrowy budynek na planie kwadratu. Od południa jego narożniki wsparto masywnymi przyporami. Prócz funkcji mieszkalnych pełnił funkcję skarbca i w przypadku zagrożenia był miejscem schronienia i obrony. Na parterze mieści się jedno pomieszczenie nakryte sklepieniem; na piętrze była również jedna sala, wtórnie podzielona na kilka mniejszych. Dwór zwieńczony jest czterospadowym dachem, krytym gontem. Od frontu posiada drewniany ganek zajmujący całą szerokość ściany frontowej, która stanowi także oparcie dla drewnianych schodów, prowadzących  na piętro. Wokół ścian, poniżej okapu dachu, biegnie dekoracyjny fryz sgraffitowy o motywie wstęgowym.

Po wybudowaniu nowego dworu obiekt zaadaptowano na spichlerz. Po wojnie, przez pewien czas służył jako mieszkanie. Po renowacji przeprowadzonej w latach 60-tych XX wieku do roku 1988 funkcjonowała w nim galeria sztuki.