Zamek w Opocznie

Początki miasta Opoczno związane są z królem Kazimierzem Wielkim który lokuje je na prawi średzkim a następnie magdeburskim. Najstarszy przekaz o mieście pochodzi z roku 1260 wcześniej przed 1248 r. Opoczno wymieniane jest jako wieś królewska. Położenie miasta na skrzyżowaniu szlaków handlowych Śląsk-Ruś i Toruń-Lwów przyczynia się do wzrostu jego znaczenia. Jak przekazuje nam Janko z Czarnkowa w latach 1360-65 Kazimierz Wielki ufortyfikował Opoczno i wzniósł zamek.

Był to typowy zamek miejski stanowiący jeden z elementów obronnych miasta. Powstał na planie prostokąta w południowym narożniku murów miejskich. Posiadał prostokątną wieżę w swym zachodnim narożniku oraz budynek mieszkalny usytuowany wzdłuż muru południowego. Wjazd na teren zamku odbywał się przez wieżę bramną umieszczoną w jego płn-wsch części. Mur zamkowy jak i pozostałe zabudowania wzniesione zostały z kamienia wapiennego.

W roku 1599 na podstawie zezwolenia króla Zygmunta III przebito nową bramę miejską. Powstała ona w zewnętrznym murze zamkowym najprawdopodobniej w jego południowym narożniku. Fakt przebicia muru zamkowego i przeprowadzenie przez teren dziedzińca zamkowego ulicy świadczy o upadku zamku i utraceniu cech obronnych. Około roku 1620 następuje częściowa odbudowa zamku na potrzeby Kancelarii Grodzkiej. Jednak już   w 1655 r. w czasie najazdu szwedzkiego budowla ponownie zostaje zrujnowana. Po zniszczeniach „potopu” zamek zostaje po raz kolejny odbudowany a dawna wieża w wieku XVIII wykorzystywana jest jako więzienie dla opoczyńskich mieszczan.

Po roku 1874 ówczesne władze powiatowe odnawiają znajdujący się w całkowitej ruinie zamek. Przeprowadzona jednak w dość dowolny sposób rekonstrukcja całkowicie zaciera pierwotny wygląd kazimierzowskiego założenia. Wzniesiona na starych fundamentach budowla zostaje w roku 1927 ozdobiona renesansową attyką oraz baniowymi portalami przy wejściach. Z tyłu zamku od strony ogrodu dobudowana zostaje weranda na słupach.

Podczas okupacji w latach 1942-43 Niemcy wyburzyli zachodnią część elewacji budynku zamkowego w celu przebicia szosy w kierunku Radomia. W latach powojennych zamek był wykorzystywany jako szpital.

Obecnie zamek jest siedzibą Muzeum Regionalnego jednak nie posiada niemalże nic ze swojego zabytkowego charakteru. Jest jaskrawym przykładem do czego może doprowadzić przeprowadzona bez rzetelnej historycznej analizy rekonstrukcja.