Wieża w Oldrzychowicach Kłodzkich

Zachowany we wsi barokowy pałac kryje w swych murach XIV-wieczną wieżę. Osada powstała przy szlaku handlowym zwanym Drogą Solną prowadzącym z Czech do Krakowa w czasie kolonizacji Ziemi Kłodzkiej przez królów czeskich. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1327. W roku 1342 pojawia się wzmianka o właścicielu Oldrzychowic, którym jest starosta kłodzki Hanko Knoblauchsdorf. Około roku 1348 zbudował on wieżę, którą wzmianki z końca XIV wieku określają jako murowany dwór.

Wieża w Oldrzychowicach powstała na planie kwadratu o wymiarach 10×10,3m. i posiadała cztery kondygnacje. Badania ujawniły częściowo zagłębione w gruncie przyziemie, które miało wejście z podwórza i dwa sklepione pomieszczenia oraz przedsionek. Górne trzy kondygnacje prawdopodobnie  posiadały osobne wejście. Na północ od wieży odkryto pozostałości murowanej średniowiecznej piwnicy, która jest zapewne pozostałością wzniesionych później budynków, być może drewnianych. W roku 1557, o czym świadczy zachowany na filarze I piętra napis, wieża została przebudowana w stylu renesansowym. Zmieniono wystrój wnętrz a mury zewnętrzne otynkowano.  W XVIII wieku dwór przekształcono w barokowy pałac. Do wieży od zachodu dostawiono skrzydło mieszkalne. Na początku XIX wieku ówcześni właściciele z rodu von Magnisów przebudowali pałac w stylu klasycystycznym pozbawiając go wielu cech stylowych.

Obecnie zaniedbany pałac to budowla posiadająca nieregularny plan. Tworzą ją budynki dwu i trzykondygnacyjne zwieńczone czterospadowymi dachami oraz czterokondygnacyjna wieża. Na piętrze zachowała się sala z kamiennym słupem wspierającym strop, na którym widnieje data 1572.