Zamek w Łące Prudnickiej

Początki wsi przypadają na okres po roku 1241 kiedy miała miejsce kolonizacja tych terenów po spustoszeniu jakie dokonał najazd tatarski. Po kilku zmianach właścicieli osada trafia w ręce książąt niemodlińskich. Prawdopodobnie to oni wznieśli tu w XV wieku murowany zamek. W roku 1481 kasztelanię prudnicką wraz z Łąką kupił rycerski ród von Wurben.

W roku 1592 wieku wieś stała się własnością rodziny Tschentschau-Mettich. Nowi właściciele w kilku etapach  przebudowali zamek zgodnie z ówczesną modą na renesansową rezydencję. Powstało czteroskrzydłowe założenie z wewnętrznym dziedzińcem. Budynki były dwukondygnacyjne częściowo podpiwniczone. Elewacje ozdobiono dekoracją sgraffitową. Brama z sienią przejazdową znajdowała się w skrzydle południowym. Mettichowie byli protestantami, ale jednocześnie wiernymi poddanymi katolickiego cesarza, który w uznaniu ich zasług w 1605 roku nadał Joachimowi Mettichowi tytuł barona. Pod koniec swego życia Mettich przeszedł na katolicyzm i zbudował w północnej części skrzydła wschodniego kaplicę. Zamek w Łące Prudnickiej należał do Mettich do roku 1825 będąc centrum ich dóbr.

Po roku 1825 obiekt kilkukrotnie zmienił właściciela. W roku 1830 od generałowej von Colomb dobra w Łące Prudnickiej, która od 1742 roku nosiła nazwę Łąka Hrabiowska odkupił wywodzący się z morawskiej szlachty Johann Karl Sedlnitzky-Odrowaz von Choltitz.  Około roku 1840 wyburzona została zamkowa kaplica. W latach 1875-83 miała miejsce neogotycka przebudowa. Wzniesiona została wtedy w narożniku płd-zach kwadratowa wieża. Ostatnim właścicielem zamku był Hermann von Choltitz, starosta powiatu prudnickiego.  W marcu 1945 w obawie przez zbliżającym się frontem opuścił on swą posiadłość wraz z rodziną. Pozostawiony bez opieki zamek został ograbiony i zdewastowany. W latach 50-tych XX wieku był użytkowany przez Stadninę Koni w Prudniku. Na początku XXI wieku stał się własnością prywatną. W roku 2006 został zlicytowany przez komornika. Kupił go przedsiębiorca z Podhala zapewniając że szybkim czasie powstanie tu centrum hotelowo – restauracyjne. Niestety żadne prace konserwatorskie ani zabezpieczające nie zostały przeprowadzone. Obiekt w dalszym ciągu niszczeje i miejmy nadzieję że doczeka lepszych czasów.

Mimo postępującej dewastacji zachowały się wszystkie zamkowe skrzydła. W narożniku płd-zach wznosi się neogotycka wieża a w narożniku płd-wsch okrągła baszta zwieńczona stożkowym dachem. Na elewacjach widoczne są jeszcze resztki renesansowych dekoracji sgraffitowych. W zrujnowanych wnętrzach pozostało kilka sklepień kolebkowych z lunetami.