W otoczenie wspaniałego parku znajduje się neogotycka rezydencja powstała wskutek kolejnych przebudów średniowiecznego rycerskiego zamku. Powstał on na początku XV wieku kiedy właścicielem Kórnika był kanonik gnieźnieński i kanclerz kapituły w Poznaniu Mikołaj Górka h. Łodzia. Był to okres kiedy po śmierci Kazimierza Wielkiego przestał obowiązywać zakaz ograniczający wznoszenie zamków. Nastąpił okres wzmożonego ich stawiania szczególnie przez możne rody do jakich zaliczali się Górkowie. Pierwsza udokumentowana wzmianka o istnieniu zamku pochodzi z roku 1437. Składał się on z dwóch trzykondygnacyjnych skrzydeł połączonych murem od północy i wjazdem od strony południowej. W narożniku pł-wsch znajdowała się cylindryczna wieża natomiast pozostałe trzy naroża wzmocnione były szkarpami. Wzdłuż skrzydła zachodniego biegł wsparty na arkadach drewniany kryty ganek. Całe założenie zajmowało niewielka wysepkę otoczona fosą. Wjazd prowadził przez zwodzony most i ukształtowaną na kształt wieży bramę z opuszczaną okutą drewnianą kratą.
W roku 1565 Stanisław Górka kolejny przedstawiciel rodu będącego wówczas jednym z najbogatszych w Rzeczpospolitej przystąpił do rozbudowy rezydencji w Kórniku. Powstało w tym czasie dwukondygnacyjne skrzydło północne z dwoma wieżami ryzalitami zwieńczonymi oddzielnymi dachami między którymi znajdował się kryty dachem ganek. Przy północnym narożu skrzydła zachodniego dobudowano aneks pełniący funkcję sanitarne. O tym że była to wspaniała magnacka rezydencja świadczy fakt że Stanisław Górka podejmował w niej z całym przepychem zdążającego do Warszawy na koronację Henryka Walezego.
Po bezpotomnej śmierci Stanisława Górki w roku 1592 spadkobiercą Kórnika zostaje jego siostrzeniec Jan Czarnkowski kasztelan santocki. W 1604 wymienia on dobra kórnickie ze swym bratem Andrzejem na miasto Wronki i osiem wsi. Nowy właściciel w roku 1610 sprzedaje zamek jednemu z najbogatszych magnatów Wielkopolski Zygmuntowi Grudzińskiemu. Jego następca Andrzej Karol Grudziński odsprzedaje go Zygmuntowi Działyńskiemu za sumę 300 000 złp.
Na początku XVIII wieku następuje kolejna przebudowa zamku. Zostają zlikwidowane dachy przykrywające budynki oraz rozebrany stary gotycki budynek bramny. Całość wraz z przestrzenią wewnętrznego dziedzińca zostaje przykryta nowym łamanym dachem. Z dawnego dziedzińca na poziomie pierwszego piętra utworzono sień a na poziomie drugiego salę. Od strony północnej powstaje główne reprezentacyjne wejście z tarasem na drugim piętrze prowadzące na rozległy dziedziniec zabudowany oficynami. Stare południowe wejście prowadzi do założonego wokół zamku parku. W wyniku dokonanych zmian Kórnik przeistacza się w pałacową rezydencję.
Ostatnia przebudowa zamku miała miejsce w pierwszej połowie XIX wieku. Jej inicjatorem był Tytus Działyński patriota uczestnik Powstania Listopadowego. Zgodnie z panujące wtedy moda nadał mu charakter romantycznej budowli obronnej. Będąc z zamiłowania bibilofilem i kolekcjonerem militariów w zamkowych wnętrzach zgromadził wspaniałą bibliotekę pełną starodruków oraz pamiątek narodowych. Jego wnuk hrabia Władysław Zomoyski w roku 1924 przekazał Kórnik z jego bogatymi zbiorami państwu polskiemu.
Obecnym gospodarzem zamku jest Polska Akademia Nauk. Mieści się w nim posiadająca bogaty księgozbiór Biblioteka Kórnicka oraz liczne pracownie naukowe. W zabytkowych wnętrzach funkcjonuje muzeum z bogatą kolekcją obrazów rzeźb militariów oraz trofeów myśliwskich. Zwiedzając poszczególne sale można mieć wyobrażenie o wyglądzie polskiej rezydencji magnackiej. Dodatkowego uroku kórnickiemu zamkowi dodaje otaczający go park z wieloma rzadkimi okazami drzew i krzewów.
