Pałac w Kocku
Na początku XVI wieku miasto Kock przechodzi w ręce Mikołaja Firleja wojewody sandomierskiego, hetmana wielkiego koronnego. Następcą Mikołaja zostaje jego syn Jan piastujący takie godności jak: wojewoda lubelski, marszałek wielki, wojewoda i starosta krakowski. Firlejowie byli kalwinami i w Kocku założyli gimnazjum kalwińskie, drukarnię i wytwarzającą papier – papiernię. Około 1555 Jan Firlej buduje wykorzystując obronne walory miejsca zamek będący okazałą renesansową rezydencją. Kres świetności Kocka w okresie Firlejów kładzie najazd oddziałów kozackich Bohdana Chmielnickiego i zniszczenie miasta w 1648 roku.
W 1753 roku dobra kockie przeszły w ręce Kazimierza Sapiehy, starosty i generała artylerii litewskiej, a w 1765 roku majątek objęła jego córka Anna z Sapiehów księżna Jabłonowska. Z energią przystąpiła do przebudowy rezydencji. Głównym projektantem pałacu i parku został Szymon Bogumił Zug najwybitniejszy architekt polskiego Oświecenia. W 1780 roku na miejscu dawnych zabudowań Firlejów powstaje klasycystyczny pałac wraz z oficynami i budynkami gospodarczymi. Fasada pałacu została ozdobiona portykiem jońskim, zaś elewacja ogrodowa parterowym portykiem toskańskim dźwigający taras obrzeżony balustradą.
W 1800 roku umiera bezdzietnie księżna Jabłonowska, a dobra przechodzą w ręce Franciszka i Aleksandra Sapiehów. Ze względu na zadłużenie majątek został w 1802r. przejęty przez bankiera Jana Meissnera. W 1806r. przepisał on majątek swojej córce baronowej d’Austett. Kolejna przebudowa pałacu i parku następuje w 1832r. na zlecenie baronowej Aleksandry z Meissnerów d’Austett. Prace prowadził architekt Henryk Marconi, który uprościł pierwotną architekturę. Zniknęły attyki a dach łamany został zamieniony na zwykły czterospadowy. Od 1869 do 1944 roku dobra w Kocku należały do Żółtowskich. Ostatnim właścicielem Kocka był hrabia Józef Żółtowski.W czasie II wojny światowej pod Kockiem rozegrała się jedna z ważniejszych bitew kampanii wrześniowej. Na pałacowym dziedzińcu po pięciu dniach walk 6 października generał Franciszek Kleberg złożył na ręce niemieckiego generała Otto akt kapitulacji. Po wojnie pałac uległ dewastacji i dopiero w 1976 przystąpiono do jego renowacji. Od 1984 zespół pałacowo-parkowy mieści Dom Pomocy Społecznej, Dom Kultury oraz Izbę Pamięci Bitwy pod Kockiem. Pałac stoi na wysokim tarasie ponad stawami na rzeczce Czarnej. Rezydencja składa się z piętrowego korpusu głównego, połączonego z oficynami za pomocą ćwierć kolistych galerii kolumnowych. Całość założenia zbudowano na planie podkowy, a dziedziniec od frontu został zamknięty niskim murem z kamiennym mostem. Całość otoczona jest parkiem krajobrazowym. Jedyną widoczną pozostałością założenia obronnego Firlejów są otaczające pałac fosy.
