Zamek Wołek w Kobiernicach
Na szczycie niewielkiego zalesionego wzniesienia u podnóża góry Bujakowskiej na lewym brzegu Soły znajdują się ruiny średniowiecznego zamku Wołek. Został wzniesiony jako strażnica graniczna w połowie XIV wieku przez księcia Jana I Oświęcimskiego będącego wówczas lennikiem Czech. Założony został na planie nieregularnym dostosowanym do kulminacji wzniesienia i wykorzystującym jego walory obronne. Zamek składał się z budynku o wymiarach 11,6 x 8,8 oraz prostokątnej wieży mieszkalnej o wymiarach 8,8 x 5,2 zbudowanych wzdłuż wschodniego odcinka muru obwodowego otaczającego zamkowy dziedziniec. Pomiędzy nimi znajdowała się brama z niewielka wieżą bramną. Wjazd prowadził przez most zwodzony wsparty na murowanym przyczółku. Zamek otoczony był dwoma fosami pomiędzy którymi znajdował się drugi obwód murów. W porównaniu z pierwszym o grubości 2,5 metra był niższy a jego grubość wynosiła zaledwie metr. W narożniku płd-wsch wzmocniony był niewielką kwadratową basztą.
U podnóża zamkowej góry od strony zachodniej którędy i dzisiaj prowadzi najłatwiejszy dostęp do zamku wzniesiono dodatkową linię umocnień zewnętrznych. Stanowiła ją wieża bramna oraz biegnący od jej południowego narożnika mur flankowy nie otaczający jednak całego wzgórza.
W latach 1454-56 król Kazimierz Jagiellończyk opanował a następnie wykupił księstwo oświęcimskie przyłączając je do Korony. Po rozpadzie księstwa znajdujący się w rękach Włodka i Bożywoja Skrzyńskich h.Łabędz zamek zasłynął jako siedziba rycerzy-rabusiów. Urządzając na pograniczu liczne łupieżcze wyprawy mocno nadużyli królewskiej cierpliwości. W wyniku podjętych przeciw rabusiom zbrojnych ekspedycji w latach 1460 i 1462 warownia została zniszczona i nigdy nie podjęto jej odbudowy.
Obecnie po zamku pozostały jedynie nikłe ruiny porośnięte chaszczami. Na szczycie wzgórza zachowały się partie fundamentowe murów wzniesionych z miejscowego kamienia z niewielką ilością cegły gotyckiej. Zobaczyć możemy również ślady fosy oraz niewielkie fragmenty zewnętrznej wieży bramnej.
