Zamek w Kisvárda
W miejscu obecnego zamku we wczesnym średniowieczu istniał obronny gród przy szlaku handlowym na Ruś. Został zniszczony w czasie najazdu mongolskiego. Pierwsza informacja o osadzie pojawia się w 1280 roku. Pod koniec XIII wieku stała się centrum majątku rodziny Várda. W 1400 roku król Zygmunt Luksemburski przyznał rodowi Várda przywilej budowy zamku. W 1451 pojawia się pierwsza informacja o zamku ale nie jest to ten sam zamek, którego pozostałości możemy zobaczyć dzisiaj. W 1465 arcybiskup Kalocsa István Várdai dokonał jego przebudowy. Ponieważ w pobliżu nie było dostępu do kamienia, do budowy użyto cegły wypalanej z miejscowej gliny. Powstało południowe skrzydło z dwoma kamiennymi wieżami w jego narożnikach. Po śmierci arcybiskupa 1470 prace spowolniły i jeszcze w 1516 roku nie były ukończone. W 1521 roku Ferenc Várdai biskup Siedmiogrodu polecił swemu bratu Janoszowi dokończenie prac. Zamek otoczono zewnętrznymi umocnieniami ziemnymi z palisadą oraz nawodnioną fosą. Dodatkowym walorem obronnym były otaczające go mokradła.
Po klęsce Węgrów w bitwie pod Mohaczem w 1526 roku zmieniła się sytuacja polityczna kraju. Kisvárda znalazł się na granicy z uzależnionym od Turcji Siedmiogrodem. Ponieważ rodzina Várday opowiedziała się po stronie katolickich Habsburgów, zamek w latach 1558-64 był trzykrotnie oblegany przez siedmiogrodzkie wojska. Obrońcy odparli zarówno atak Stefana Batorego oraz Jana II Zygmunta Zapoolyi. W latach 1565-70 zamek rozbudowano w stylu renesansowym. Powstały wówczas nowe budynki. W latach 1580-85 pod kierunkiem włoskich inżynierów otoczono twierdzę umocnieniami bastionowymi przystosowanymi do użycia broni palnej. W 1584 umiera Mihály Várday ostatni męski potomek rodu. Kisvárda staje się własnością kolejno rodziny Szolnoky, Telegdy, a następnie Nyáry
W latach 1630-40 Stephen Nyáry przeprowadza ostatnią przebudowę zamku. Skrzydła powiększono o czwartą kondygnację i zwieńczono wspólnym dachem. Dzięki tym zmianom dawną twierdzę przekształcono w wygodną rezydencję zgodnie z barokowym stylem epoki. W roku 1672 zamek został zajęty przez powstańców Thökölyego zwanych kurucami. W 1703 roku podczas kolejnego powstania antyhabsburskiego zajmują go oddziały Rakoczego. Jest wykorzystywany jako koszary i więzienie. Sam książę był na zamku czterokrotnie. Po upadku powstania zostaje zniszczony przez wojska cesarskie.
Zmieniający się od końca XVII wieku właściciele zamku nie są nim zainteresowani ponieważ posiadają inne rezydencje. Niszczejący obiekt zaczyna być wykorzystywany jako miejsce pozyskiwania materiału budowlanego. Prowadzona przez okoliczną ludność rozbiórka zostaje powstrzymana w 1828 roku. Władze powiatu zabroniły procederu z uwagi na historyczne znaczenie budowli. Jest to jedna z pierwszych decyzji władz węgierskich dotycząca ochrony obiektu zabytkowego. Zamkowe ruiny otoczono parkiem, który stał się miejscem plenerowych festynów. W 1954 roku przy zamku rozpoczęto budowę boiska piłkarskiego. Przy tej okazji zabezpieczono i częściowo zrekonstruowano zaniedbane ruiny.
Obecnie zamek jest wykorzystywany jako miejsce imprez teatralnych i na co dzień nie jest udostępniany turystom. Zachowało się skrzydło południowe z kwadratowymi wieżami oraz pozostałości pozostałych skrzydeł i dwóch baszt.
