Zamek w Jędrzychowie

Na skrzyżowaniu średniowiecznych traktów wiodących w kierunku Chocianowa, Lubina i Polkowic, książę głogowski Henryk III wzniósł w 1295 roku warowny zamek. Z powodu późniejszych przebudów i zniszczeń niewiele o nim wiadomo. Otaczały go bagna i podmokłe łąki. W 1331 roku posiadłość na krótko przekazana zostaje Zygmuntowi Krzysztofowi von Rottenberg. W 1361 roku Henryk V, książę Żagania, sprzedał zamek razem z Polkowicami i Chobienią.

W 1419 roku, twierdza zostaje zniszczona przez husytów. Kolejne zniszczenia przynosi wiek XVII. Podczas wojny  trzydziestoletniej zamek zostaje uszkodzony dwukrotnie. Najpierw w dniu 12 września 1642 został spalony przez wojska austriackie a później dzieła zniszczenia dopełniają wojska szwedzkie. Po tych wydarzeniach nie został już odbudowany.

W 1744 roku pozostałości zamku wraz z dobrami stają się własnością Chrystiana von Busse. Wykorzystując zamkowe ruiny wznosi on, około roku 1750 zbór ewangelicki. W 1884 roku dobudowano do niego, wolno stojącą wieżę, w stylu neogotyckim. W roku 1903 zbór został odrestaurowany. Niestety zniszczony pod koniec II wojny światowej do dziś pozostaje w ruinie.

Kryjący w sobie pozostałości dawnego zamku obiekt to trzykondygnacyjny budynek z niższymi przybudówkami wzniesiony na planie prostokąta, nakryty łamanym czterospadowym dachem. W podziemiach służących jako krypta grzebalna miejscowej szlachty zachowały się sale o gotyckich sklepieniach. Stojąca obok wieża to neogotycka dzwonnica. Całość otacza kamienny owalny mur.