Zamek w Grabinach

Po zajęciu Pomorza Gdańskiego przez Zakon Krzyżacki wieś Grabino stała się siedzibą wójta. Rezydował w obronnym dworze zbudowanym na niewielkim wzniesieniu otoczonym wałem z palisadą oraz fosą zasilaną wodami Kłodawy. Warownia została zniszczona prawdopodobnie przez powódź w 1381roku. W pierwszych latach XV wieku powstało murowane założenie na planie prostokąta o wymiarach 70-80m. Skrzydło zachodnie mieściło tzw. „Dom główny” drugie mniejsze skrzydło powstało w części płd. Przy pozostałych bokach dziedzińca znajdowały się budynki gospodarcze. Wschodnie narożniki zamku wzmocniono basztami. Inwentarz z 1414 roku  wzmiankuje o refektarzu kaplicy i sali jadalnej dla służby.

W czasie wojny trzynastoletniej w 1459 roku gdańszczanie zdobyli zamek i pozbawili funkcji obronnych, aby na kontrolowanym przez Gdańsk terenie Zakon nie posiadał żadnej zagrażającej miastu warowni. Na pozostałościach zamkowych skrzydeł powstały nowe zabudowania. W 1577 roku obiekt został zniszczony przez wojska króla Stefana Batorego, który walczył ze zbuntowanym Gdańskiem. Po odbudowie powstała tam podmiejska siedziba gdańskich burmistrzów. Podczas „potopu” Grabiny stanowiły miejsce skąd Szwedzi organizowali ataki na Gdańsk. W styczniu 1657 roku oddział gdańszczan w sile 1600 żołnierzy wykorzystując zmarzniętą fosę po zażartej walce opanował zamek. Późniejsze przebudowy szczególnie te  XIX wieczne zatarły średniowieczny wygląd założenia.

Do naszych czasów obiekt przetrwał jako zespół podworski. Zachowały się średniowieczne piwnice oraz sala na parterze w dawnej izbie czeladnej pełniąca funkcję kaplicy. Jej gwieździste sklepienie wsparte jest na jednej kolumnie. Widoczna jest otaczająca założenie dawna zamkowa fosa. Na teren dawnej krzyżackiej warowni prowadzi ceglana brama z XVII wieku z herbem Gdańska.