Zamek w Gosławicach

W Gosławicach będących obecnie peryferyjną dzielnicą Konina, znajduje się gotycki zamek rycerski. Wzniesiony został przez biskupa poznańskiego Andrzeja Łaskarza ówczesnego właściciela wsi w latach 1418-1426. Usytuowany nad brzegiem Jeziora Gosławickiego, był typową nizinną siedzibą feudalną dobrze przystosowaną do obrony przy zastosowaniu broni palnej.

Pierwotny zespół założony na regularnym planie zbliżonym do kwadratu, składał się z właściwego zamku i otaczających go murów. Właściwy zamek tworzyły dwa budynki dwukondygnacyjne posiadające po dwa pomieszczenia, w każdej kondygnacji kryte dachami dwuspadowymi ze szczytami usytuowane równolegle do siebie. W piwnicach budynków zachowały się strzelnice w ścianach zewnętrznych. Między budynkami znajdował się mały dziedziniec zamknięty murem od północy i południa. W murze południowym znajdował się wjazd do zamku, natomiast przy murze północnym stanął później budynek łączący dwa domy. Gosławicki zamek oprócz muru otoczony był fosą zasilaną wodą z jeziora. Pierwotnie mur posiadał ganek ze strzelnicami, a na jego narożnikach istniały 4 niewielkie cylindryczne wieżyczki, z których można było prowadzić ostrzał. W zewnętrznym murze południowym była brama z urządzeniem zwodzonego mostu.

Historia zamku nie jest znana, aż do roku 1772 kiedy to staje się on własnością Jadwigi Łąckiej. W roku 1800 Gosławice przechodzą w ręce rodziny Kwileckich. Nowi właściciele poddają zamek przebudowie i zamieniają go na gorzelnie oraz domy dla oficjalistów. Od tego momentu rozpoczęła się powolna dewastacja obiektu. Dzieła zniszczenia dopełniła ostatnia wojna. Na przełomie lat 70 i 80 zamek w Gosławicach odbudowano i w 1986 r. w odrestaurowanych komnatach otwarto Muzeum Okręgowe. Do naszych czasów, oprócz budynków zamku, dotrwał otaczający go mur zachowany do wysokości 3,5 metra od strony północnej.