Kościół obronny w Ghimbav

(węg. Vidombák, niem. Weidenbach)

Po raz pierwszy informacja o wsi pojawia się 1351 roku. Położona nad rzeką Ghimbășel, przez saksońskich osadników nazwana była „Weidenbach” to znaczy „wieś przy wierzbie”. Murowany kościół we wsi istniał już w czasie najazdów tatarskich w XIII wieku, a jego wczesnogotycka forma powstała w XIV wieku. W zachodniej części nawy wzniesiono dzwonnicę. Około 1420 roku kościół ufortyfikowano. Otoczono go murem obronnym o grubości  2 metrów na planie wielokąta wzmocnionym siedmioma wieżami. Poprzedzał go drugi niższy mur oraz nawodniona fosa. Wjazd prowadził od płd. – wsch. przez zwodzony most chroniony barbakanem. Wewnątrz fortyfikacji wzdłuż muru zlokalizowano pomieszczenia wykorzystywane jako magazyny a w razie niebezpieczeństwa zapewniające schronienie okolicznym mieszkańcom.

W 1658 roku podczas walk toczonych w kampanii o panowanie w Siedmiogrodzie został zajęty przez Turków. Mieszkańcom Ghimbav obiecano, że jeśli się poddadzą zostaną oszczędzeni. Niestety Turcy nie dotrzymali słowa Zabili wielu z 909 mieszkańców, cześć zginęła w spalonym kościele a resztę wzięto do niewoli. Podczas odbudowy przebudowano nawy boczne. W 1775 roku w nawie głównej wykonano sklepienie inspirowane stylem barokowym.

W 1876 roku zburzono część fortyfikacji, a na miejscu wieży z wejściem postawiono ratusz miejski. W 1940 roku. rozebrano także niektóre magazyny. Obecnie zachowanych jest pięć wież i otaczający kościół mur. Wnętrze jest zaniedbane i nie prezentuje się tak okazale jak inne warowne kościoły wokół Braszowa. Lepiej zachowany jest sam kościół, w którym zobaczyć można sporo ciekawych elementów wyposażenia ołtarz, ambonę, organy i stiukowe ornamenty.