Wzgórze Filerimos porośnięte sosnowym lasem to jedno z najstarszych archeologicznych stanowisk na wyspie Rodos. Tutaj znajdowało się starożytne Jalisos jedno z trzech najbogatszych miast wyspy świata antycznego. Walory wzgórza wykorzystali już Minojczycy, którzy przybyli na Rodos w 1550r p.n.e. Na jego szczycie wybudowali Achajski Akropol. W okresie hellenistycznym powstała świątynia Ateny Paladios i Zeusa Polieas. Na przełomie V i VI wieku w miejscu zniszczonej świątyni zbudowano wczesnochrześcijańską bazylikę.
W XI wieku Bizantyjczycy wykorzystali obronne walory wzgórza i na jego wschodnim krańcu zbudowali zamek. Wykorzystali do tego materiały budowlane ze zniszczonych antycznych budowli. W roku 1248 fortecy obleganej przez Genueńczyków bronił Jan Kantakuzen. Położenie zamku umożliwiało kontrolę sporego fragmentu wybrzeża i drogi w głąb wyspy. Strategiczne znaczenie zamku dostrzegli rycerze zakonu Joannitów, którzy w roku 1306 przybyli na wyspę w celu jej podboju. Zdobyli go 11 listopada w wyniku zdrady greckiego dowódcy garnizonu. Stanowiący załogę tureccy najemnicy wynajęci przez bizantyjskiego cesarza zostali wymordowani. Opanowanie wzgórza pozwoliło joannitom przygotowanie ataku na miasto Rodos.
Po opanowaniu całej wyspy joannici rozbudowali zamek. Miał on plan nieregularnego czworoboku o powierzchni około 2000m2. Obwód zamkowych murów wynosił 700m. W narożnikach płn. – zach. i płd. – wsch. znajdowały się wieloboczne wieże o bizantyjskim rodowodzie, a w narożniku płn. – wsch. wieża na planie kwadratu. Wjazd do zamku prowadził od zachodu. Z powodu rosnącego ze strony Turcji zagrożenia w roku 1480 wielki mistrz Pierre d’Aubusson nakazuje wzmocnienie zamku. Od strony północnej powstaje dodatkowy mur z okrągłymi wieżami od wschodu i zachodu.
W roku 1522 wyspa Rodos zostaje zajęta przez wojska tureckie pod wodzą sułtana Sulejmana I Wspaniałego. Zamek w Filerimos staje się siedzibą tureckiego dowództwa podczas walk na wyspie. Pod panowaniem osmańskim znaczenie warowni maleje i popada ona w ruinę. Dopiero podczas włoskiej okupacji wyspy w latach 1912-43 przeprowadzono pierwsze prace konserwatorskie. Kontynuowali je po zakończeniu II wojny światowej Brytyjczycy a następnie Grecy. Zachowane pozostałości zamku to w większości efekt prac przeprowadzonych przez joannitów, chociaż widać wcześniejsze bizantyjskie fazy jego budowy. Na wzgórzu Filerimos zachowało się kilka świątyń. Ruiny antycznej świątyni Ateny, podziemna bizantyjska kaplica św. Jerzego Chosty, ruiny wczesnochrześcijańskiej bazyliki, kościół joannitów z dzwonnicą i odbudowany prze Włochów monastyr. Ze wzgórza rozpościera się wspaniały widok na wybrzeże oraz turystyczną część Jalisos.
