Kościół obronny w Buneşti

 ( niem. Bodendorf; węg. Szászbuda )

Miejscowość pojawia się w źródłach pisanych po raz pierwszy w 1337 roku. Informacja o kościele pochodzi z 1356 roku. Była to wówczas budowla trójnawowa mająca jeszcze cechy romańskie. Kościół posiadał wspartą przyporami wieże, ale jej wysokość nie  przekraczała poziomu dachu.

W latach 1505-1508 następuje inkastelacja kościoła w Bunesti. Rozebrane zostają nawy boczne a na zachowanych filarach nawy głównej powstał poziom obronny wyposażony w machikuły. Płaski strop zastąpiono ceglanym sklepianiem sieciowym. W umieszczonym w absydzie chórze usytuowano dwa poziomy stanowisk obronnych. Na wyższym znajdowały się stanowiska strzelnicze natomiast na niższym otwory do wylewania na napastników gorącej wody lub smoły. Stanowiska bojowe zostały usytuowane także w wieży.

W tym samym okresie kościół zostaje otoczony murem obronnym. Częściowo wsparto go przyporami i zaopatrzono w  liczne otwory strzelnicze. Zbudowany został na nieregularnym planie tworzącym wieloboczną kurtynę. W jego obwód wkomponowano cztery kwadratowe wieże wysunięte przed jego lico nakryte jednospadowym dachem. Najbardziej okazała wieża stanęła w narożniku płn.-zach. Pozostałe trzy były mniejszych rozmiarów. Do muru dostawiono budynki gospodarcze wykorzystywane jako magazyny, w których gromadzono zapasy na wypadek zagrożenia. Znajdowały się tam także pomieszczenia mieszkalne dla okolicznej ludności chroniącej się w warowni w przypadku nieprzyjacielskiego ataku. Brama prowadząca do środka usytuowana została w narożniku płd.-zach. Wzniesiona na planie prostokąta  posiadała sień przejazdową. W późniejszym okresie od południa powstaje otoczony murem dziedziniec wzmocniony bastionem. W 1847 roku następuje przebudowa kościelnej wieży. Zostaje podwyższona i otrzymuje nowe zwieńczenie.

Obronny kościół w Bunesti zachował się do naszych czasów ze wszystkimi swoimi fortyfikacjami. Zobaczyć możemy cały obwód murów,  cztery wieże i bramę. Najstarszą zachowaną częścią kościoła jest teren chóru wraz z absydą. Ciekawie prezentuje się wnętrze świątyni. Imponuje wysokimi i wąskimi proporcjami, podkreślonymi przez dwukondygnacyjny balkon od strony północnej z końca XVII wieku. Kościół jest ciekawym przykładem formy przejściowej między stylem romańskim a gotykiem.