Zamek w Broku

Historia Broku sięga czasów wczesnego średniowiecza. W X i XI stuleciu rzeką Bug i Prypeć wiódł jeden z głównych szlaków handlowych łączących ówczesną Polskę z Rusią Kijowską. W dokumencie z 1203 r. wydanym przez księcia Konrada Mazowieckiego, wymieniono Brok jako gród obronny z kościołem i 18 wsiami należącymi do biskupów płockich. W tym czasie w Broku istniała komora celna, a sama osada prężnie się rozwijała.  W 1501 r. biskup płocki Wincenty Przerębski nadał Brokowi prawa miejskie oraz przywilej targowy. Największy rozkwit osiągnął Brok w XVI w. będąc jednym z większych miast Mazowsza i portem zbożowym na Bugu.

W 1607 r. biskup płocki Henryk Firlej przy ujściu Turki do Bugu rozpoczął budowę pałacu majacego cechy obronne. Obiekt, wzorowany był na zamkach warszawskich, Królewskim i Ujazdowskim. Pełnił on rolę letniej rezydencji dla dostojników kościelnych. W czasie „potopu” zamek i miasto zostały zniszczone. Odbudowany pozostawał w rękach Kościoła do czasów rozbiorów. Po włączeniu tych ziem do Rosji władze carskie skonfiskowały majątek bisupów. Opuszczony pałac strawił pożar i niezamieszkały szybko popadł w ruinę. Na początku XX istniejące jeszcze mury, służyły okolicznym mieszkańcom jako miejsce pozyskiwania darmowego materiału budowlanego. Te działania doprowadziły do zupełnej rozbiórki pałacu.

Obecnie przy drodze do Małkini można zobaczyć ukryte wśród drzew mury dawnej wieży. Jest to jedyna prócz fundamentów pozostałość. W ostatnich latach powstał projekt Centrum Brok mający na celu zagospodarowanie ruin. W planie jest przestrzenna wizualizacja zabytku w skali 1:1 oraz powstanie międzynarodowego ośrodka artystycznego. Czy ambitne plany zostaną zrealizowane czas pokaże.