Bochotnica, wieś leżąca kilka kilometrów od Kazimierza Dolnego, otoczona jest lessowymi wzgórzami. Na jednym z nich zachowały się ruiny niewielkiego zamku. Według tradycji zwany jest zamkiem Esterki, od imienia kochanki króla Kazimierza Wielkiego. Monarcha miał zbudować dla swej ukochanej zamek i podczas pobytu w pobliskim Kazimierzu odwiedzać ja łączącym oba zamki tunelem. Tyle legendy, jak dotąd nie odnaleziono tunelu, a sam zamek nie jest fundacją królewską, ale rodziny Firlejów.

Murowany zamek powstał zapewne w XIV wieku. Być może wcześniej wzgórze zajmował drewniano-ziemny gródek. Wzniesiony z miejscowego kamienia, miał plan wydłużonego wieloboku. Dostosowany do topografii terenu wykorzystywał naturalne walory obronne, miejsca na którym powstał. Wzgórze o stromych zboczach odcięto szeroką fosą utrudniającą dotarcie do zamku. Sam obiekt nie był duży. Składał się z muru obwodowego, jednotraktowego budynku mieszkalnego, usytuowanego przy północnym odcinku muru oraz bramy od strony południowej. Wjazd wiódł zapewne po moście przerzuconym nad fosą. W roku 1399 Jan z Bejsc sprzedaje zamek kasztelanowi żarnowskiemu Klemensowi z Kurowa za kwotę 550 grzywien.

Pod koniec wieku XV, właścicielką Bochotnicy zostaje Anna Zbąska. Za jej czasów zamek podobno staje się siedzibą rabusiów okradających kupców i okoliczne dwory. Może jest w tym coś z prawdy, bo Katarzynę ze Zbąskich Oleśnicką oskarżono o rozbój.

Po Oleśnickich, Bochotnicę z nadania króla Zygmunta Starego otrzymuje rodzina Samborzeckich. Zapewne z inicjatywy nowych właścicieli ma miejsce rozbudowa warowni. Wzdłuż kurtyny południowej wzniesiono drugi budynek. Był jednotraktowy i miał trzy kondygnacje. Przy jego budowie oprócz kamienia użyto także cegły. Wzniesienie nowego budynku spowodowało przesunięcie bramy. Nowy wjazd zlokalizowano w narożniku płd-zach. Również on posiadał most przerzucony nad fosą.

Zamek był użytkowany do wieku XVIII. Być może jedną z przyczyn jego opuszczenia było osunięcie się wzgórza, co spowodowało zawalenie się części zamkowych budynków. Obecnie obiekt to malownicza ruina porośnięta gęsto roślinnością. Zachowane fragmenty murów niewiele powiedzą nam o historii zamku. Wspinaczkę na szczyt wzgórza wynagrodzi nam za to wspaniały widok na okolicę.