Zamek w Bieczu

Pierwsza wzmianka o wsi Biecz pochodzi już z roku 1000 i dlatego zaliczana jest do najstarszych miejscowości na Łużycach. W XIV wieku wieś stała się własnością możnego rodu Wiedebachów i w jego posiadaniu znajdowała się nieprzerwanie aż do roku 1945. W średniowieczu w miejscu dzisiejszego pałacu znajdowała się gotycka budowla obronna, prawdopodobnie zamek. Niestety obecnie trudno cokolwiek powiedzieć o tym założeniu.

W XVI wieku wzniesiona została późnorenesansowa rezydencja, na rzucie zbliżonym do kwadratu. Posiadała dwie kondygnacje i nakryta była dachem namiotowym. W pierwszej połowie XVII wieku Otto Jerzego von Widebacha rozbudowuje radową siedzibę. Kolejne zmiany miały miejsce na przełomie wieków XVIII i XIX. Frydrich Heinrich Wilhelm von Widebach przekształca stary dwór w barokowy pałac, otoczony parkiem typu krajobrazowego. Od strony północnej powstają dwa boczne skrzydła, wzniesione zostają także oficyny i budynek bramny. W drugiej połowie XIX wieku Paul Frydrich von Widebach nadaje pałacowi neorokokowy wystrój.

II wojna światowa oszczędziła Biecz i pałac. Po wojnie początkowo był użytkowany jako Dom Kultury, a w latach 60-tych jako magazyn Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej z Zielonej Góry. W latach 80-tych stał się własnością prywatną. Obecnie pałac ma plan podkowy. Główny budynek jest dwukondygnacyjny, zwieńczony czterospadowym dachem. Skrzydła boczne są jednokondygnacyjne i posiadają dachy naczółkowe. Frontowa fasada posiada symetryczną formę, a jej środkową część akcentuje pseudo ryzalit. W murach pałacu zachowały się pozostałości wcześniejszych budowli. Niestety obecnie obiekt jest nieużytkowany i popada w ruinę.