Na zachodnim krańcu miasteczka Święty Jur zachowały się ruiny gotyckiego zamku. Powstał on w II połowie XIII wieku w sąsiedztwie funkcjonującego tu wcześniej wielkomorawskiego grodu. Zamek wznieśli przedstawiciele rycerskiego rodu posiadający dobra w okolicach Pezinoka i Świętego Jura, którzy przybrali nazwisko Świętojurskich. Możliwe, że zamek powstał na polecenie króla węgierskiego Beli IV i był jedną z kilku małokarpackich warowni strzegących zachodniej granicy Węgier. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z roku 1271 w związku z najazdem króla czeskiego Przemysła Ottokara II. Kolejna informacja pojawia się o nim w roku 1295. Pierwotnie zamek zajmował kulminację wzgórza. Miał plan elipsy o wymiarach 60x70m. Posiadał dwie wieże donżon pełniący funkcje obronno-mieszkalne oraz wieżę bramną ze zwodzonym mostem.
Pod koniec XIV wieku zamek został rozbudowany. Powstał zewnętrzny pierścień murów z bramą od wschodu. Wjazd prowadził przez most zwodzony przerzucony nad suchą fosą. Na początku XV wieku ród władający zamkiem podzielił się na dwie gałęzie świętojurską i pezińską. Na potrzeby sporów majątkowych w roku 1412 powstał najstarszy zachowany opis zamku. Dowiadujemy się z niego, że zamek posiadał izbę mieszkalną, pałac, kaplicę oraz piwnice. Do zewnętrznego muru przylegały budynki gospodarcze. Wymieniono dwie wieże zamku górnego oraz dwie wieże zamku zewnętrznego.
Zamek Biały Kamień był w rękach Świętojurskich do roku 1526, kiedy to zmarł ostatni potomek rodu. W następnych latach często zmieniał właścicieli. Najbardziej znanymi z nich byli: Jan Zapolski, który wszedł w posiadanie zamku w 1540 roku, Ilésházy, którzy rządzili nim w drugiej połowie XVI wieku oraz Pálffi. W roku 1609 Štefan Ilešházy, przeprowadził się z zamku do zbudowanego w miasteczku Święty Jur renesansowego pałacu. Niezamieszkały zamek został prawdopodobnie zniszczony podczas tureckiego najazdu w roku 1663. Od tego czasu pozostaje w ruinie.
Obecnie na porośniętym lasem wzgórzu widoczne są jedynie skromne pozostałości zamku Biały Kamień. Z zamku górnego zachowały się relikty donżonu i zagruzowane piwnice. Z zamku dolnego przetrwały pozostałości bramy wjazdowej i strażnicy oraz spore fragmenty muru obwodowego.
