Zamek w Besiekierach

Na skraju wsi na niewysokim kopcu znajdują się malownicze ruiny ceglanego, późnogotyckiego zamku. Został wzniesiony około roku 1500, a za jego fundatora uważa się wojewodę łęczyckiego Mikołaja Sokołowskiego. Zamek wzniesiono na planie czworoboku o wymiarach 40x38m. Początkowo składał się z prostych murów, wychodzących wprost z wody otaczającego go stawu. Przy murze północnym znajdował się główny dom zamkowy. Był jednotraktowy o trzech kondygnacjach, częściowo podpiwniczony. Przed murem południowym znajdował się budynek bramy zbudowany na planie kwadratu o boku 12m.

Zamek w Besiekierach był typową siedzibą zamożnego rodu rycerskiego z początków wieku XVI. Mimo, że wzniesiony w stylu gotyckim, widać było elementy nadchodzącej nowej epoki. Posiadał wyraźnie zaznaczone, lecz dość ograniczone walory obronne. Cechy wygodnej rezydencji uwidaczniała bryła, pomalowanego na czerwono obszernego domu zamkowego z dużymi oknami.

W roku 1597 Krzysztof Sokołowski sprzedaje Besiekiery kardynałowi i biskupowi warmińskiemu Andrzejowi Batoremu. Kolejnymi właścicielami są Zofia Batorówna i Jerzy Rakoczy. Około połowy XVII zamek odkupił Jan Szymon Szczawiński wojewoda brzeski i starosta łęczycki. Nowy właściciel dokonał odbudowy podupadłego zamku. Brama poprzez ośmioboczną nadbudowę została przekształcona w wieżę. Po jej obydwu bokach od strony dziedzica dostawiono dwa budynki gospodarcze. Wzdłuż muru zach. i wsch. zbudowano dwukondygnacyjne arkadowe krużganki. Zamkowe mury zostały otynkowane. Poszerzono wyspę otaczająca zamek. Przebudowie uległ dom mieszkalny. Wymieniono na lżejsze stare stropy, powiększono otwory okienne, elewacje ozdobiono kamieniarką. Nowy wystrój otrzymały także zamkowe wnętrza. Dokonane zmiany uczyniły z zamku wygodną wczesnobarokową rezydencję.

W roku 1731 zamek niszczy pożar. W jego wyniku ówczesny właściciel Gajewski rozbiera drugie piętro domu. Od tego momentu postępuje powolny upadek obiektu. Opuszczony w XIX wieku popada w ruinę.

Obecnie z zamku pozostały jedynie resztki ceglanych murów. Widoczne są pozostałości głównego domu, zachowane do wysokości pierwszego piętra. Zachowały się fragmenty muru obronnego i jedna ze ścian wieży z przejazdem bramnym.