Zamek Belfort

Historia zamku Belfort rozpoczyna się 22 maja 1311 roku, kiedy to Henryk hrabia Tyrolu i Karyntii zezwolił Tissone di Spora z Altspaur na jego budowę przy Via Nuova. W pierwszej kolejności na skalnym wzniesieniu  zbudowana została kamienna wieża o zewnętrznych wymiarach 5,8×6,7m. Jej wewnętrzne wymiary wynosiły 2,5×2,75m.  Posiadała niewielki balkonik służący jako stanowisko wartownicze. Obok wieży wzniesiono budynek mieszkalny. W 1350 zamek staje się własnością Nicolò Reifera. W następnych wiekach wielokrotnie zmienia właścicieli dzięki czemu zyskuje przydomek „zamku stu rodzin”.

Kolejni właściciele rozbudowują zamek. Założenie ma plan wydłużonego prostokąta otoczonego podwójnym murem z niewielkim podzamczem. Otaczała go zapewne sucha fosa z przerzuconym nad nią zwodzonym mostem. W 1642 roku zamek będący własnością rodziny Spaur przechodzi gruntowny remont. Sporządzony w 1645 roku inwentarz wspomina o pokojach kuchni i sieni na parterze oraz saloniku, dużym pokoju i kaplicy św. Sebastiana na piętrze. Wymienione są też pomieszczenia gospodarcze ogród warzywny i stajnie.

Niestety opisy z 1668 roku mówią, że zamek jest zrujnowany. Dzieła zniszczenia dopełnia pożar, który w 1670 roku strawił cały obiekt. W 1742 rodzina Saracini dokonuje odbudowy zniszczonego zamku. Średniowieczne zabudowania z wyjątkiem wieży zostają rozebrane. Na ich miejscu wzniesiony zostaje nowy prostokątny budynek zapewniający właścicielom zdecydowanie lepsze walory mieszkalne. Pod koniec XVIII wieku zamek Belfort traci na znaczeniu stając się jedynie letnia rezydencją. Okres wojen napoleońskich rozpoczyna powolny upadek obiektu, który popada w ruinę.

Ruiny zamku Belfort pozostają w posiadaniu rodziny Saracini do 1996 roku, kiedy to stają się własnością gminy Spormaggiore. W 2000 roku rozpoczęto działania mające na celu zabezpieczenie zamkowych ruin. Po trwających do 2012 roku  pracach zabezpieczono pozostałości budynku mieszkalnego, odrestaurowano zachowaną średniowieczną wieżę i mury podzamcza wraz z bramą ozdobioną wapiennym portalem z herbem Saracini. Do zamku prowadzi rampa zbudowana zapewne w miejsce dawnego mostu. Obecnie zamek jest udostępniony do zwiedzania. Metalowa klatka schodowa umożliwia wejście do połowy wysokości wieży, gdzie umieszczono punkt widokowy skąd rozpościera się przepiękny widok na okolicę i pobliskie zamki.