Zamek Alschwangen w Alsunga

Pierwsza wzmianka o zamieszkałej przez pogańskich Bałtów osadzie pochodzi z 1230 roku. Jest nim dokument w którym legat papieski Baldwin von Alma zawarł porozumienie z plemieniem Kurów. Zgodzili się przyjąć chrześcijaństwo w zamian za uniknięcie zwierzchnictwa niemieckiego. Mimo to już w pierwszej połowie XIV wieku wzmiankowany jest ufortyfikowany dom Zakonu Krzyżackiego Alschwangen podległy komturii w Gołtyndze.
W 1372 w miejsce domu powstał kamienny zamek. Posiadał otoczony kamiennym murem kwadratowy dziedziniec z dwoma budynkami. Skrzydło wschodnie miało charakter mieszkalny. Mieściła się w nim prawdopodobnie również kaplica. Skrzydło południowe wykorzystywane było w celach gospodarczych. Zamek położony na drodze łączącej Prusy z Inflantami zapewniał schronienie podróżnym o czym świadczyć może sporych rozmiarów zamkowy dziedziniec. Na przełomie XIV i XV wieku narożnik płn-wsch wzmocniono okrągłą wieżą przystosowaną do użycia broni palnej. W XVI wieku w przeciwległym narożniku płd-zach wzniesiona została druga wieża, także zbudowana na planie koła.
Po sekularyzacji państwa zakonnego w Inflantach w 1561 roku zamek Alschwangen znalazł się w granicach nowo powstałego protestanckiego Księstwa Kurlandii i Semigali stając się siedzibą szlachecką. Zniszczony w czasie wojen polsko-szwedzkich został odbudowany przekształcając się w nowożytną rezydencję. Zamek w Alsunga należy do lepiej zachowanych w swej historycznej formie średniowiecznych zamków na Łotwie. Mimo przebudów do naszych czasów zachowały się dwie wieże oraz oba skrzydła z pierwszej fazy budowy zamku.