Zamek Hasenpot w Aizpute
W połowie XIII wieku krzyżacki mistrz krajowy Inflant Dietrich von Grüningen zbudował pierwszy zamek Hasenpot. Usytuowany był na wzniesieniu nad brzegiem rzeki Tebras. Posiadał narożną wieżę strzegącą bramy oraz drewniane budynki otaczające kwadratowy dziedziniec.
Po przegranej przez Zakon bitwie pod Durben w 1260 roku biskup kurlandzki przeniósł swą siedzibę z Kłajpedy do Hasenpot dzisiejszego Aizpute. Naprzeciwko zamku na drugim brzegu rzeki rozwinęło się miasto a istniejący tu kościół stał się katedrą biskupstwa kurlandzkiego. Po zbudowaniu pod koniec XIII wieku zamku w Piltyniu i przeniesieniu tam biskupiego dworu, Hasenpot stało się siedzibą kapituły katedralnej.
W XV wieku zamek został rozbudowany. Powstało skrzydło wschodnie dostawione po zewnętrznej stronie wschodniej kurtyny. W tym okresie było to dwuskrzydłowe założenie zamknięte od północy i zachodu pojedynczym murem. Wjazd do zamku znajdował się w skrzydle południowym. Dodatkowa furta usytuowana była w połowie długości muru zachodniego. Zamkowe skrzydła mieściły kaplicę, kapitularz oraz pokoje dla gości kapituły. Zamek został opuszczony w połowie XVI wieku. Zachowane przekazy z 1555 roku wspominają o nim jako magazynie zboża.
Po sekularyzacji Zakonu w 1561 roku Aizpute znalazło się w granicach Księstw Kurlandii i Semigalii. Zamek został odrestaurowany a jego mury ozdobione dekoracjami wykonanymi w technice sgraffito. W czasie wojny polsko-szwedzkiej w latach 1600-29 Aizpute zostaje splądrowane przez wojska szwedzkie. Poważnie zniszczony zostaje także zamek. W roku 1665 książę kurlandzki Jakub przebudował go umieszczając w nim garnizon wojskowy. Po śmierci księcia Jakuba w 1682 roku zamek stał się własnością Michaela Fredricka Nolde’a. Kolejne przebudowy spowodowały, że obiekt zaczął tracić swój średniowieczny charakter.
W połowie XVIII wieku właściciele przenieśli się do nowo wybudowanego w pobliżu młyna dworu. Zamkowe zabudowania były tylko częściowo zamieszkane i zaczęły być wykorzystywane jako budynki gospodarcze. Na początku XIX wieku skrzydło wschodnie i wieża zyskały nowe płaskie stropy i nowe ściany działowe. W 1939 roku zamek został zaadaptowany na potrzeby szkoły. Jako obiekt mieszkalny był wykorzystywany do lat 70-tych XX wieku. Potem opuszczony popadł w ruinę. W 1990 roku rozpoczęto pierwsze prace zabezpieczające i badawcze. W następnych latach zabezpieczono cześć murów i ułożono dachówkę.
Obecnie wskutek przebudów zamek w Aizpute nie przypomina średniowiecznej warowni. Zachowały się ruiny dwóch skrzydeł oraz brama a także fragmenty kamiennych murów.
