Miejskie mury obronne Kieżmarku

Początki osadnictwa na terenie Kieżmarku sięgają wczesnego średniowiecza. W okolicy dzisiejszego dworca kolejowego Słowianie założyli pierwszą osadę. W XIII wieku sascy osadnicy założyli swoją osadę w miejscu późniejszego zamku. Trzecia osada powstała przy dzisiejszym kościele farnym. W 1269 roku połączonym osadom król węgierski Bela IV nadał prawa miejskie i wyznaczył granice miasta. Szybkiemu rozwojowi Kieżmarku sprzyjało położenie przy szlaku handlowym wiodącym do Polski.

Dokładna data budowy murów miejskich nie jest znana. Prawdopodobnie wzniesione zostały w początku XIV wieku. Otoczyły obszar o kształcie zbliżonym do trójkąta o powierzchni około 20 ha a ich długość wyniosła 2km. Miały wysokość około 5m a ich grubość wynosiła 1,5-2m. Zwieńczone były szczelinowymi strzelnicami. Od wewnętrznej strony mury obiegał ganek dla straży. W ciąg muru wkomponowano baszty zwiększające jego walory obronne. Od zachodu miasto chroniła rzeka Poprad a od wschodu jej dopływ. Ich wody zasilały otaczającą miasto fosę. Kieżmark posiadał trzy bramy. Od południa bramę Wysoką, od północy bramę Niską zwana także Polską oraz  z zachodu bramę Kuśnierką. Najważniejszą była brama Górna mająca formę kwadratowej wieży ze zwodzonym mostem.

Mimo fortyfikacji w 1433 roku Kieżmark zajęli i złupili husyci. W 1441 miasto zajęły oddziały Jana Jiskry i okupowały do 1462 roku. Te wydarzenia sprawił, że postanowiono wzmocnić mury miejskie. Miasto otoczono drugim niższym murem w odległości około 25 m od już istniejącego. Pomiędzy nimi znajdował się wypełniony wodą rów. Wzmocniono bramy miejskie i przystosowano je do użycia broni palnej. W zachodniej części murów powstała kolejna brama zwana Nową. W północnej części miasta obok bramy Niskiej zbudowany został zamek. Stało się to początkiem długoletniego konfliktu między jego właścicielami a mieszczanami.

W 1709 Kieżmark został zajęty przez wojska cesarskie. W czasie walk poważnie zostały uszkodzone mury miejskie. Dzieła zniszczenia dopełniły pożary w XVIII i XIX wieku. Do naszych czasów zachowały się niewielkie fragmenty dawnych umocnień miasta. Najlepiej zachowanym ich elementem jest odrestaurowana w latach 70-tych XX wieku baszta. Wzniesiona na planie prostokąta o wymiarach 11x6m posiada trzy kondygnacje. Wykorzystywana jest na cele muzealne. Drugim ciekawym zachowanym fragmentem jest pozostałość barbakanu dawnej bramy Niskiej.