Miejskie mury obronne Górowa Iławeckiego

Osada targowa Górowo Iławeckie powstała na skrzyżowaniu dwóch szlaków handlowych w centrum Natangii. Jeden wiódł ze stolicy komturstwa Bałgii, drugi łączył Pieniężno z Bartoszycami i Lidzbark Warmiński z Iławą Pruską. W latach 1310-20 okolice Górowa zasiedlili osadnicy z Turyngii i Dolnej Saksonii. W 1335 roku Górowo otrzymało prawa miejskie z rąk komtura Henryka de Muro. Nowo powstałe miasto miało typowy średniowieczny układ o planie wydłużonego prostokąta.

W połowie XIV wieku pierwotną palisadę zastąpiono murami obronnymi. Zbudowano je z cegły na fundamencie z kamieni polnych. Do miasta prowadziły dwie bramy. Od płn.-zach. Brama Górna a od płd.-wsch. Brama Niska zwana też Młyńską. Dodatkową ochronę stanowiła otaczająca miasto nawodniona fosa, dwa stawy Garncarski i Młyński oraz trudne do przebycia mokradła.

Górowo Iławeckie w swej historii było kilkukrotnie niszczone. Podczas tzw. wojny głodowej w 1414 roku zdobyły go wojska polskie. W czasie wojny trzynastoletniej w 1456 roku zostało spalone przez Krzyżaków. Pożar który miał miejsce w 1655 roku zniszczył całą zabudowę miejską w obrębie murów.

Początkowo miasto było własnością Zakonu Krzyżackiego. Od 1482 roku stało się miastem lennym. Pierwszym panem miasta był Niklus Taubenheim, który otrzymał je od krzyżaków jako zapłatę za udział w walkach na rzecz Zakonu. W 1535 kolejnym właścicielem miasta został ród Waldsburgów. Friedrich von Waldsburg  rycerz Zakonu otrzymuje je od swego pana Albrechta Hohenzollerna w podziękowaniu za sukcesy w wojnie z Polakami, a szczególnie za obronę zamku w Pruskiej Iławce. Następnym i zarazem ostatnim rodem będącym w posiadaniu Górowa Iławieckiego byli Schwerinowie, którzy posiadali je w latach 1656-1810.

W XIX wieku następuje rozbiórka zniszczonych murów miejskich. W 1818 roku rozebrano Bramę Dolną, w 1827 roku  Bramę Górną. Do naszych czasów zachował się jedynie niewielki fragment muru przy ulicy Warmińskiej.