Zamek w Kamieńcu
Znajdująca się we wsi obok pałacu Loewenckronów budowla zwana „Mysią wieżą”, przez wiele lat była uznawana za sztuczną, romantyczną ruinę wzniesioną w roku 1887. Jej budowę przypisywano ówczesnemu właścicielowi Kamieńca hrabiemu Strachwitzowi. Jednak przeprowadzone w roku 2002 badania archeologiczne rzuciły całkiem nowe światło na historię obiektu. Okazało się, że wieża ma średniowieczną metrykę i stanowi relikty zamku rodziny Kokoszów. Tym samym nie potwierdzono hipotezy, która lokalizowała zamek Kokoszów na miejscu wzniesionego później pałacu.
Pierwsze wzmianki o rodzinie von Kokosz pochodzą z roku 1448. Pojawia się wtedy Dietrich von Kokors sędzia ziemski ziemi toszeckiej, właściciel Kamieńca. Zapewne w XV wieku powstała pierwsza murowana siedziba rodu. Pierwotny zamek w Kamieńcu został zniszczony wskutek pożaru. Około roku 1556 Jan Kokosz żeni się z Katarzyną von Koenigsfeld. Przypadająca na drugą połowę XVI wieku rozbudowa zamku w Kamieńcu jest zapewne ich zasługą. Budynek został powiększony i częściowo podpiwniczony, być może dobudowano piętro. Miał plan wydłużonego prostokąta o wymiarach 14x9m. Drugi budynek wzniesiony został w północnej części założenia. Zbudowany z kamienia na wapiennej zaprawie miał plan prostokąta o wymiarach 19x9m. Podzielony był na trzy równej wielkości pomieszczenia i pełnił funkcje mieszkalne. Do niego były dostawione budynki gospodarcze. Całość otaczał niewysoki mur zamykający wewnętrzny dziedziniec. Wjazd prowadził od południa, a do bramy wiodła brukowana droga.
Kolejna rozbudowa zamku w Kamieńcu miała miejsce w wieku XVII. Zamurowano przejazd bramny tworząc nowe pomieszczenie. Na wyższej kondygnacji umieszczono latrynę, której kanał odpływowy przebiegał częściowo w przyporze wieży. W I połowie XVIII wieku nowi właściciele Kamieńca Loewenckronowie wznoszą na tarasowym wzgórzu obok dawnego zamku pałac. Sam zamek zostaje w tym czasie po raz kolejny rozbudowany. Zbudowane zostaje hypokaustum służące ogrzewaniu wnętrz. Ostatnia duża przebudowa zamku w Kamieńcu miała miejsce na przełomie XVIII i XIX wieku. W tym okresie powstał budynek, który w praktycznie niezmienionej formie zachował się do naszych czasów.
