Zamek w Rurce

Około roku 1235 książę Barnim I nadał templariuszom ziemię bańską. Na otrzymanych od księcia terenach zakon utworzył komandorię z siedzibą w Rurce. Na otoczonym bagnami niewielkim wzniesieniu nad rzeką Rurzycą templariusze zbudowali zamek-folwark. Składał się on prawdopodobnie z wolno stojących zabudowań rozmieszczonych na dość dużym obszarze otoczonych niewysokim kamiennym murem obwodowym. Wjazd prowadził przez groblę od strony pł-wsch. Dość skromne zabezpieczenie siedziby wynikało z jej gospodarczego charakteru oraz ze szczególnych względów jakimi był otoczony zakon ze strony papieży i władców feudalnych.

Po śmierci Barnima I w roku 1278 jego syn Bogusław IV zaczął zwalczać templariuszy. Nękani przez księcia zakonnicy wystosowali skargę do papieża Mikołaja IV który obłożył Bogusława klątwą.
Ogromne bogactwa zgromadzone przez zakon oraz jego coraz większe znaczenie w Europie doprowadziło do zatargu z królem Francji Filipem Pięknym. Templariusze zostali oskarżeni o bluźnierstwo rozpustę i kontakty z Saracenami. Na mocy bulli papieża Klemensa V z dnia 2 maja 1312 nastąpiła likwidacja zakonu. Spadkobiercą wszelkich dóbr jakie posiadał na Pomorzu rozwiązany zakon templariuszy stał się zakon joannitów. Jednym z nich była komandoria i zamek w Rurce. Po wyborze na komendanta komandorii Wilhelma Holstena doszło do ostrego zatargu joannitów z rycerskim rodem Wedelów. Jego skutkiem był najazd rycerzy i chojnickich mieszczan na zamek w Rurce który został zdobyty i spalony w roku 1373. W cztery lata później zakon uzyskał zgodę książąt szczecińskich na założenie nowej siedziby komandorii w Swobnicy.

Na terenie zniszczonego zamku powstał świecki folwark. Z dawnej warowni zachowała się jedynie zamkowa kaplica. Korzystano z niej do roku 1490 kiedy to wybudowano we wsi kościół. Kaplicę wydzierżawiono i służyła różnym celom. Na początku XIX wieku urządzono na terenie zamku gorzelnie której użytkownikiem po drugiej wojnie światowej był miejscowy PGR.

Obecnie kaplica jedyny relikt zamku templariuszy jest odnawiana. Warta jest zachowania ze względu na swą unikalną późnoromańską architekturę. Swym kształtem przypomina jednonawowe kościoły z wyodrębnionym prostokątnym prezbiterium. Jej ponad metrowej grubości mury zostały w całości wykonane z granitowej kostki. Mimo upływu wielu wieków możemy zobaczyć charakterystyczne romańskie okna oraz okazałą rozetę w zachodniej fasadzie.