Zamek Salgo
Początki zamku Salgo wzniesionego na szczycie bazaltowego wzgórza sięgają XIII wieku. Po najazdach mongolskich w latach 1241-42 król Węgier Béla IV zainicjował budowę licznych zamków w celu wzmocnienia obronności kraju. Początkowo na wschodnim krańcu wzniesienia powstała kamienna wieża o wymiarach 7,5×9,5m zbudowana z miejscowego bazaltu. Późniejsze zniszczenia nie pozwalają stwierdzić ile miała kondygnacji. Pełniła zapewne funkcje obronne jak i mieszkalne. W drugiej połowie XIII wieku jako właściciele tych ziem wzmiankowani są przedstawiciele rodu Kacsicsów. Pierwsza udokumentowana wzmianka o zamku pochodzi z 1331 roku. Jego budowę pod koniec XIII wieku przypisuje się niejakiemu Miklósowi. Z narożników wieży poprowadzone były ku zachodowi mury obronne, które utworzyły wąski podłużny dziedziniec. W północnym odcinku muru umieszczono wejście w postaci portalu, do którego prowadziły drewniane schody. Na dziedzińcu usytuowano cysternę na wodę.
W 1460 zamek Salgo został zajęty przez husytów pod wodzą Jana Jiskry. Jeszcze tego samego roku król Maciej Korwin odbił zamek z rąk husytów i przekazał rodowi Zápolya. W 1470 roku zamek Salgó stał się własnością palatynów László Cseha Lévai i Mihálya Országha Gúthiego, a później palatyna Jánosa Szapolyai. Przełom XV i XVI wieku był okresem znacznej rozbudowy zamku. Przed wejściem powstał otoczony murem niewielki dzieciniec o wymiarach 10x6m z zaokrąglonymi narożnikami. Usytuowano na nim nowy zbiornik na wodę. Górny dziedziniec zadaszono tworząc budynek mieszkalny. Około 1530 po północnej i zachodniej stronie zamkowego wzgórza wzniesiono mur o grubości 1m wsparty przyporami. Powstały dzięki temu kolejny dziedziniec utworzył zamek dolny pełniący funkcje gospodarcze. Wjazd do zamku znajdował się od strony pł.-zach. i wzmocniony został czworobocznym budynkiem bramnym połączonym z wieżą strażniczą zbudowaną na pobliskiej skale. W północnym odcinku muru umieszczono wieżę wzniesioną na planie podkowy. Była ona w całości wysunięta przed lico muru i otwarta od strony dziedzińca.
W 1542 roku zamek Salgo na podstawie umowy dziedziczenia stał się własnością Ferenca Bebeka, który w 1548 roku sprzedał go za zgodą króla Farkasowi Derencsényi za kwotę 8 tysięcy forintów. Nowy właściciel w obliczu zagrożenia ze strony Turcji wzniósł od wschodu pięcioboczny bastion o wymiarach 14x 15m, którego zadaniem miło być kontrolowanie drogi dojazdowej do zamku. Mimo tych wzmocnień w 1554 roku został zdobyty przez wojska tureckie, które okupowały go przez czterdzieści lat. Turcy wycofali się z zamku w grudniu 1593 roku. Początkowo próbowali się bronić ale ostrzał artyleryjski, który zburzył wieżę główną spowodował, że wycofali się bez walki. W kolejnych latach znaczenie militarne obiektu zmalało i nieremontowany zaczął popadać w ruinę.
Do naszych czasów zamek Salgo zachował się jako ruina ale z czytelnym układem murów, które sięgają miejscami kilku metrów wysokości. Na zamku dolnym zobaczyć można dolne partie muru obronnego wspartego przyporami oraz podstawę wieży i relikty bramy. Na wschodnim stoku wzgórza przetrwały pozostałości XVI-wiecznego bastionu. Zachowane na zamku górnym relikty pozwalają zobaczyć pozostałości cysterny oraz podział na pomieszczenia w budynku mieszkalnym. Na najwyższej wschodniej części zamkowego wzgórza znajdują się pozostałości wieży głównej. Obecnie są one przykryte dachem i służą jako punkt widokowy oferując piękne widoki na Góry Czerhat i okoliczne tereny oraz znajdujący się już po słowackiej stronie granicy zamek Somoskő.
