Renesansowy dwór Snežnik

Początki powstania zamku na skraju doliny rzeki Loška nie są znane. Wzmianka z 1269 roku wspominająca Meinharda von Schneberg sugeruje, że był on jego właścicielem. Sam zamek po raz pierwszy wzmiankowany jest w 1461 roku jako dwór Sneberków. W tym okresie był własnością patriarchów z Akwilei, a Schnebergowie byli ich wasalami. Kolejne podziały rodowego majątku między spadkobiercami spowodowały, że pod koniec XIV wieku zamek miał kilku właścicieli. W 1393 roku czwartą część i kilka okolicznych wsi nabył krewny Schnebergów Wilhelm II von Lamberg. Jego potomkowie stopniowo zwiększali swój udział, aż w XV wieku stali się właścicielami całej posiadłości. W tym czasie średniowieczny zamek został przebudowany w renesansowy dwór, którego bryła zachowała się do naszych czasów. Otaczający go mur obronny wzmocniono w narożnikach drewnianymi kwadratowymi wieżami strażniczymi. Wjazd prowadził drewnianym mostem przerzuconym nad suchą fosą.

W następnych stuleciach zamek był własnością wielu kraińskich rodzin szlacheckich Scheyerów, Pranckhów, Raumschisslów, Eggenbergów, Auerspergów oraz Lichtenbergów i siedzibą administracyjną sporego majątku. W 1853 roku Snežnik  nabył na licytacji za 800 000 florenów, niemiecki książę Oton Wiktor Schönburg-Waldenburg. Nowy właściciel przekształcił zamek w letnią myśliwską rezydencję. Budynek podwyższono o jedną kondygnację, a w dwóch narożnikach dobudowano wieżyczki. Podwyższono mury obronnych, a drewniane wieże strażnicze zastąpiono murowanymi, dwoma kwadratowymi i dwoma okrągłymi. Drewniany most zastąpiono wielołukowym kamiennym, po spiętrzeniu pobliskiej rzeczki powstała nawodniona fosa. Wokół zamku założono park w stylu angielskim. Zamkowe wnętrza zyskały bogate wyposażenie.

W czasie II wojny światowej dozorca zamku wiernie strzegł majątku, odstraszając szabrowników; w konsekwencji wyposażenie wnętrz przetrwało w stanie nienaruszonym. W 1945 roku zamek i majątek znacjonalizowano, obiekt stał się pałacykiem myśliwskim zarezerwowanym dla ważnych funkcjonariuszy państwowych. W 1983 roku zamek udostępniono zwiedzającym jako muzeum.

Spacer po czterech piętrach zamku przywołuje atmosferę sprzed 150 lat ponieważ w pomieszczeniach znajduje się oryginalne wyposażenie oraz przedmioty i meble z połowy XIX wieku. Dzięki temu możemy zobaczyć jak wyglądało życie bogatej szlacheckiej rodziny w tym okresie.