Zamek Lihtenberk

Po raz pierwszy informacja o zamku pojawia się w źródłach historycznych w 1223 roku. Mowa w nim o przejęciu obiektu przez Alberta de Lihtenberc. Zbudowany na stromym wzgórzu zamek miał formę trzykondygnacyjnego budynku otoczonego murem obronnym. Około 1470 roku Weronika z Lihtnerbergu poślubiła Boltežara  Wagena wnosząc mu Lihtenberk w posagu.  Ich potomkowie kilkadziesiąt lat później w sąsiedztwie zamku zbudowali nową rodową siedzibę Wagensberg, czyli po słoweńsku Bogenšperk. Wynikało to z braku możliwości rozbudowy średniowiecznej warowni położonej na wąskim wzgórzu oraz zniszczeń jakie spowodowało w 1511 roku jedno z najsilniejszych w historii Słowenii trzęsień ziemi. Po tej klęsce żywiołowej zamek stał się zbyt niebezpieczny do zamieszkania i nie spełniał rosnących wymagań dotyczących komfortu.

W 1630 roku ówczesny właściciel Jurij Kheysell wykorzystał materiał budowlany z zamkowych ruin do rozbudowy i naprawy siedziby Bogenšperk. Praktyki te kontynuowali jego następcy, co doprowadziło do całkowitej rozbiórki średniowiecznej warowni. W połowie XIX wieku na zamkowym wzgórzu wzniesiona została kaplica Najświętszej Marii Panny Wspomożycielki, która stoi do dnia dzisiejszego. Obecnie pozostałości zamku są prawie niewidoczne wśród roślinności porastającej wzniesienie, zachowały się jedynie niewielkie kamienne fragmenty murów przyziemia.