Zamek Rupea
Góra, na której zachowały się ruiny zamku Rupea to miejsce, gdzie potwierdzono ślady osadnictwa pochodzące z paleolitu i wczesnego neolitu. W czasach dackich była tu ufortyfikowana osada a po jej zdobyciu funkcjonował rzymski obóz. Po najeździe mongolskim w 1242 roku na wysokim 120 metrowym wzgórzu powstał murowany zamek będący własnością królów Węgier. Wzniesiony został na najwyższej części wzgórza, a otaczający go mur poprowadzono wykorzystując skały. Usytuowana od zachodu brama prowadziła do wąskiego przejścia ograniczonego stromymi skalnymi ścianami. W źródłach pisanych zamek pod nazwą castrum Kuholm pojawia się w 1324 roku. Wzmianka opisuje zajęcie twierdzy przez siedmiogrodzkich Sasów w czasie ich buntu przeciw królowi Węgier Karolowi Robertowi.
W XV wieku w latach 1421 i 1432 oraz 1437 zamek Rupea został zdobyty przez Turków. Odbudowany po tych wydarzeniach na początku XVI wieku stał się własnością położonego u stóp góry miasta. Mieszkańcy miasta oraz pobliskich wiosek korzystali z niego jako schronienia w razie zagrożenia. Poniżej szczytu góry powstaje zamek średni otoczony murem z licznymi otworami strzelniczymi i machikułami. Wzmacnia go kilka baszt przystosowanych już do użycia broni palnej. Po wewnętrznej stronie muru powstają niewielkie domki służące jako magazyny i prywatne domy w czasie oblężenia. Biegnący wzdłuż muru chodnik ułatwia obrońcom przemieszczanie się i dostęp do wież.
W XVII wieku trwa rozbudowa twierdzy. Powstaje zamek dolny, na którym w 1623 roku wykopano studnię o głębokości 59m. W murze oddzielającym zamek dolny od średniego zostaje zbudowana potężna baszta pięcioboczna. Jej ustawione pod ostrym kątem ściany wskazują północ, co mogło służyć mieszkańcom do określania czasu. Jednak jej głównym celem była ochrona rozległego zamku dolnego. Zapewniać to miały stanowiska strzelnicze zlokalizowane na kilku poziomach. Rozmiar zamku dolnego sugeruje, że był on wykorzystywany w razie zagrożenia jako miejsce ukrycia zwierząt hodowlanych i koni.
Mimo umocnienia zamku w 1643 roku ponownie zostaje zdobyty przez Turków i poważnie zniszczony. Po odbudowie wojska tureckie pojawiają się pod jego murami w 1661 roku. Również tym razem zostaje zdobyty i pozostaje w tureckich rękach. Po zwycięskiej bitwie pod Wiedniem w 1683 roku wojska austriackie wypierają Turków z Siedmiogrodu i obijają zamek Rupea. W latach 1691-99 z funduszy cesarskich zostaje on odbudowany. W 1704 roku bez walki zajmują go powstańcy Franciszka Rakoczego zwani kurucami.
Podczas zarazy dżumy w 1716 roku twierdza służyła jako schronienie dla osób nie dotkniętych chorobą, a w 1788 r. jako schronienie przed najazdem tureckim. Została opuszczona w 1790 roku po silnej burzy, która zniszczyła zamkowe dachy. Od tego czasu zamek pozostawał w ruinie. Dopiero w latach 2010-13 podjęto prace, w wyniku których odrestaurowano wszystkie siedem wież i znajdujące się na terenie zamku domy chłopskie.
Od 2013 zamek Rupea jest udostępniony do zwiedzania. Jego mury posadowione na szczycie góry widoczna są już z daleka. Mimo zniszczeń jest jednym z przykładów tak zwanych „zamków chłopskich”, czyli obiektów nie zamieszkiwanych na stałe ale mających cechy refugialne. Prowadząca z zamku dolnego droga wiedzie przez kolejne bramy, wzdłuż murów i baszt pnąc się cały czas pod górę na szczyt cytadeli po spirali w kształcie muszli ślimaka.
