Zamek w Kuldiga
Zamek zwany początkowo Jesusborg a następnie Gołdynga został wzniesiony pod koniec I połowy XIII wieku. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1242 roku. Mówi ona o zgodzie mistrza krajowego Inflant Dietricha von Grüningen na budowę w miejsce spalonego grodu Kurów murowanej warowni będącej siedzibą komtura. Położony w centrum Kurlandii zamek miał duże znaczenie strategiczne strzegąc drogi prowadzącej z Inflant do Prus. Był także bazą wypadową dla wojsk Zakonu przed wyprawami na Żmudź lub Litwę.
Zamek Gołdynga został wzniesiony na lewym brzegu rzeki Windawy przy brodzie, gdzie krzyżowało się kilka dróg. Miejsce pod budowę zapewniało naturalną ochronę. Od wschodu warownię chronił wysoki brzeg rzeki Venta, a od północy i zachodu niewielki jej dopływ Aleskupite. Od południa ochronę wzmocniono wykopując rów. Z powodu późniejszych zniszczeń niewiele wiadomo o wyglądzie krzyżackiego zamku. Był to typowy dla Zakonu czteroskrzydłowy zamek konwentualny zbudowany na planie kwadratu o boku 60m. Trzykondygnacyjna zabudowa otaczała wewnętrzny dziedziniec z arkadowym krużgankiem. Zapewne narożniki posiadały czworoboczne wieżyczki znane z zamków pruskich. Główna sala konwentu refektarz znajdowała się na piętrze skrzydła północnego. Obok umiejscowiono kaplicę przekształconą później w zamkowy kościół zwieńczony gwieździstym sklepieniem. Wjazd do zamku prowadził przez otoczone własnymi murami obronnymi przedzamcze. W jego płn.-zach. narożniku znajdowała się wieża bramna z mostem zwodzonym nad stawem młyńskim. Na terenie podzamcza umieszczono zabudowę gospodarczą, baraki dla żołnierzy oraz dużą studnię.
Po sekularyzacji w 1561 roku inflanckiej gałęzi Zakonu Krzyżackiego, zamek w Gołdyndze stał się jedną z dwóch rezydencji księcia Kurlandii i Semigalii Gottharda Kettlera. Po śmierci księcia i podziale księstwa między jego dwóch synów Gołdynga stała się siedzibą Wilhelma. Od 1596 do 1617 roku była stolicą księstwa Kurlandii. Po zmuszeniu Wilhelma do emigracji i ponownym zjednoczeniu Kurlandii i Semigalii stolicą została Mitawa.
W XVII wieku zamek otoczono ziemnymi fortyfikacjami. Powstało pięć bastionów wyposażonych w armaty. Mimo wzmocnień w 1658 Gołdynga została zdobyta przez wojska szwedzkie. Zdobywcy splądrowali zamek, ograbili zamkowy kościół powodując znaczne zniszczenia. Dziewięć miesięcy później Gołdyngę zajęły wojska polskie przyczyniając się do kolejnych uszkodzeń. Po powrocie z niewoli szwedzkiej książę Jakub Kettler nakazuje uporządkowanie zamku. Syn Jakuba książę Fryderyk Kazimierz zlecił przebudowę zamku przekształcając go w rezydencję. Dawny refektarz zamieniono w salę balową, na której ścianach i suficie przedstawiono wszystkie 44 statki zbudowane na rozkaz księcia.
Podczas wojny północnej w 1701 roku zamek ponownie zajmują wojska Szwedzie. Ich kilkuletnia okupacja doprowadza wspaniałą książęcą siedzibę do ruiny. Od tego momentu pozostaje on niezamieszkały, co powoduje dalsze zniszczenia i zawalanie się kolejnych zamkowych budynków. Pod koniec XVIII wieku burmistrz von Sass nakazuje rozbiórkę ruin. Okoliczni mieszkańcy wykorzystali kamień do budowy domów. Na początku XX wieku na terenie dawnego zamku powstał park miejski.
Do naszych czasów z krzyżackiego zamku zachowały się jedynie ukryte w ziemi jego fundamenty oraz fragment piwnicy w formie niewielkiego pomieszczenia z krzyżowym sklepieniem.
