Zamek w Trzebieszowicach

Początkowo na skale w zakolu rzeki Białej Lądeckiej przedstawiciele rodu von Reichenbach wznieśli rycerską siedzibę. Obronna budowla powstała z kamienia i drewna. Pozostałości tego założenia zachowały się w piwnicach obecnego pałacu. Na przełomie XVI i XVII wieku na ruinach warowni zbudowano renesansowy zamek z wewnętrznym dziedzińcem.

Pod koniec XVII wieku posiadłość stała się własnością rodu Wallisów. Trzebieszowice były ich główną rezydencją na ziemi kłodzkiej. Prawdopodobnie przed rokiem 1689 Georg Olivier baron von Wallis rozpoczął barokową przebudowę renesansowego zamku. Powstała rezydencja z dwupiętrową oranżerią i nową wieżą oraz skrzydła gospodarcze mieszczące między innymi stajnie. Całość otaczał park. Coraz większa popularność leżącego nieopodal uzdrowiska w Lądku Zdrój spowodowała zainteresowanie obiektem ze strony kuracjuszy. Jednym z nich był król pruski Fryderyk II Wielki, który korzystał z walorów uzdrowiska w sierpniu 1765 roku.

W 1783 roku Olivier von Wallis sprzedał majątek trzebieszowicki hrabiemu Ludwikowi Friedrichowi von Schlabrendorf. Rezydencja w Trzebieszowicach w sierpniu 1813 roku była miejscem uroczystych obchodów urodzin króla Prus  Fryderyka Wilhelma III. W przyjęciu oprócz rodziny królewskiej i licznego dworu uczestniczył car rosyjski Aleksander. Przeprowadzona w XIX wieku przebudowa obiektu skupiła się głównie na wnętrzach. W tym czasie dziedziniec nakryto przeszklonym dachem, dzięki czemu powstała duża sala z kominkiem.

W 1864 roku Trzebieszowice stają się własnością rodziny von Harbuval-Chammaré. W latach 1903-05 ma miejsce kolejna przebudowa rezydencji, która nadała jej obecny wygląd. Z tego okresu pochodzi salon wyłożony boazerią w stylu secesji i neorenesansu.

Po II wojnie światowej obiekt zaadaptowano na szpital psychiatryczny, siedzibę PGR-u i ośrodek wypoczynkowy. W 2004 stał się własnością prywatną i przeszedł gruntowny remont. Obecnie pałac jest użytkowany jako hotel jednak można go zwiedzać nie będąc gościem hotelowym. Zobaczyć można częściowo zachowane wnętrza oraz bogato zdobioną drewniana klatkę schodową.