Zamek Cserepvar
Na południu Gór Bukowych zachowały się ruiny niewielkiej średniowiecznej warowni. Wzgórze zamkowe o wysokości 290m n.p.m tworzy odrębny szczyt, którego wysokość względna w porównaniu z otoczeniem wynosi 50m. Pierwsza umocniona budowla zbudowana została zapewne pod koniec XIII wieku w czasach dynastii Arpadów. Przypuszcza się, że było to ufortyfikowane schronienie rodu Panyitów z Miszkolca. Prawdopodobnie budynki mieszkalne i gospodarcze otaczała jedynie drewniana palisada. Po bezpotomnej śmierci ostatniego potomka rodu Panyitów około 1330 roku obiekt został przejęty przez ich krewnych rodzinę Szécs. W 1364 roku król Ludwik Wielki nabył majątek tworząc posiadłość wokół Diósgyőr .
Po raz pierwszy wzmianka o zamku pojawia się w źródłach pisanych w 1408 roku. Zapewne pod koniec XIV wieku spaloną drewnianą warownię zastąpiono murowanym zamkiem. Kamienny mur o grubości 1,6-1,9 m wzniesiono na planie zbliżonym do owalu o średnicy 40m. Od wewnątrz do muru dostawiono budynki a w południowej części umieszczono bramę. Zamek nie posiadał studni a jedynie cysternę na wodę. W 1424 król Zygmunt Luksemburski podarował zamek królowej Barbarze Cylejskiej. Od 1438 roku był w posiadaniu córki Zygmunta Luksemburskiego Elżbiety, królowej Węgier żony Albrechta Habsburga. Rok później król Albrecht przekazał go Istvánowi „Pohárnok” Berzevici. W 1458 roku król Maciej Korwin przekazał majątek rodzinie Rozgonyi, która porozumiała się z Berzevicsami i była właścicielem połowy zamku. Po śmierci Istvána Berzevicziego koło 1462 roku cała posiadłość zamkowa stała się własnością rodziny Rozgonyi. Dzięki małżeństwu Katalin Rozgonyi i Andrása Báthoriego, majątek zamkowy stał się w 1523 roku własnością rodziny Báthory.
Po przegranej przez Węgrów bitwy z Turkami pod Mohaczem w 1526 roku wielu właścicieli zaczęło umacniać swe zamki. Cserepvar otoczono drugim pierścieniem murów o grubości 2-3m i wysokości 4-5m oraz fosą o szerokości 12,5 wzmocnioną wałem i palisadą. Być może we wschodniej części wzniesiono niewielki bastion przystosowany do użycia broni palnej. Pomimo tych wzmocnień zamek nie przedstawiał większej wartości militarnej i mógł pomieścić jedynie niewielki garnizon. Jego los w dużej mierze zależał od pobliskiej twierdzy w Egerze. Po 1552 roku Turcy kilkukrotnie zajmowali zamek, ale nie potrafili go utrzymać. Po zdobyciu prze Turków Egeru w 1596 roku zamek Cserepvar wraz z kilkoma okolicznymi zamkami został zajęty prze wojska tureckie bez walki. Turcy około 1614 roku przeprowadzili renowację i wzmocnienie zamkowych umocnień czyniąc z niego bazę wypadową.
Po oswobodzeniu przez Węgrów Egeru 30 października 1687 odbito z rąk tureckich także zamek Cserepvar. W następnych latach obiekt nadal był wykorzystywany. Naczelny dowódca Egeru Buttler wielokrotnie wzywał do jego odbudowy. Podczas powstania kuruców powstańcy Rakoczego w 1703 roku więzili na zamku biskupa Egeru. Na początku XVIII wieku dawna warownia staje się własnością francuskiej rodziny L’Huillier, która u jej podnóża postanawia około 1719 roku zbudować barokowy pałac, który nie zachował się do naszych czasów. Zamkowe mury posłużyły jako miejsce pozyskania materiału budowlanego, co przyczyniło się do zniszczenia średniowiecznego zamku.
Obecnie zamek Cserepvar to porośnięte lasem skromne pozostałości kamiennych murów. Prowadzone w ostatnich latach badania archeologiczne powoli odkrywają tajemnice jego historii.
