Miejskie mury obronne Prudnika
Według tradycji lokacja miasta Prudnika miała miejsce w 1279 roku. Początkowo było ono własnością prywatną Woka z Rosenberga czeskiego marszałka króla Przemysława Ottokara II a następnie jego syna Henryka. Z ich inicjatywy w płn.-zach. narożniku miasta powstał zamek. Na początku XIV wieku Prudnik został przejęty przez Jana Luksemburskiego i w 1337 przekazany Bolesławowi I niemodlińskiemu. To właśnie księciu Bolesławowi przypisuję się inicjatywę budowy murowanych umocnień miejskich.
Otaczające miasto owalnym układem mury obronne miały około 1100m. Wzniesiono je z łamanego kamienia łączonego wapienno-piaskową zaprawą. Ich wysokość wraz z krenelażem miała około 8m. Zachowane fragmenty mają 0,8 grubości. Mury posiadały drewniany ganek dla straży nakryty dachem pokryty dachówką. Do miast prowadziły dwie bramy, od wschodu Brama dolna a od zachodu Brama Górna zwana też Nyską. Bramy miały formę niewielkich budynków z przejazdem o tej samej wysokości co kurtyny. Obie wzmocnione były przybramnymi wieżami. W późniejszym okresie powstała jeszcze jedna brama Kapucyńska prowadząca do znajdującego się poza murami klasztoru.
Mury miejskie Prudnika wzmacniały trzy narożne baszty. Narożnik płn.-zach. umocnień zabezpieczała wieża zamkowa. Dodatkową ochronę stanowiła otaczająca miasto nawodniona fosa. W XV wieku wieże przybramne oraz baszty otrzymały ceglane nadbudowy tym samym uzyskując wysokość około 13m. W drugiej połowie XVI wieku miała miejsce kolejna przebudowa. Wieża Bramy Dolnej otrzymała ośmioboczną nastawę zwieńczoną ceglanym hełmem. Nowo powstałe kondygnacje wyposażono w strzelnice kluczowe. Stającą w narożniku płn.-wsch. basztę przekształcono w arsenał dobudowując do niej nowe budynki. W okresie średniowiecza miasto omijały wojenne pożogi i brak informacji o skuteczności miejskich umocnień. Dopiero w czasie wojny trzydziestoletniej w 1642 roku Prudnik zajęły oddziały szwedzkie.
Pierwsze rozbiórki murów miejskich miały miejsce w XIX wieku. Do naszych czasów zachowały się jedynie dwa fragmenty średniowiecznych umocnień wieża Bramy Dolnej oraz baszta zaadaptowana na Arsenał. Najstarsza kamienna część wieży ma plan rombu o boku 6,9m i wysokości 8m. Grubość ścian wynosi 2m a ściany frontowej 2,8m. Widoczne są ślady po odchodzącym od narożnika murze miejskim. Zachowało się prowadzące na mury przejście oraz pozostałości sklepienia przejazdu bramnego. Wieńcząca wieżę ceglana nadbudowa jest otynkowana i ozdobiona boniowaniem w narożach. Zaadaptowana na tzw. Arsenał narożna baszta wzniesiona została na planie kwadratu o boku 6,8m. Jej kamienne mury o grubości 1,7 m wznoszą się na wysokość prawie 7m. Wraz z ceglaną nadbudową baszta ma 14,3 m wysokości. Obecnie obiekt jest siedzibą Muzeum Ziemi Prudnickiej. Od baszty odchodzą dwa odcinki muru wchłonięte przez późniejszą zabudowę.
