Miejskie mury obronne Olesna

Założenie osady przypisuje się księciu wrocławskiemu Henrykowi Brodatemu, który w 1208 polecił zbudować myśliwski zamek.  Po raz pierwszy w źródłach pisanych Olesno pojawia się w 1226 roku. W wystawiony przez biskupa wrocławskiego Wawrzyńca dokumencie erekcyjnym grodowego kościoła wymieniona jest komora celna. Lokacji miast dokonał książę opolski Władysław I ale dokument lokacyjny zaginął podczas pożaru. Pierwsza wzmianka o Oleśnie jako mieście pojawia się w 1294 gdy przekazane zostało ono prze Bolesława I opolskiego Konradowi I oleśnickiemu. W 1450 roku książę niemodlińsko-strzelecki Bernard nadał nowe prawa miejskie potwierdzające stare przywileje.

Informacja o murach obronnych miasta pojawia się w 1404 roku. Przypuszcza się, że powstały one pod koniec XIV wieku z inicjatywy książąt niemodlińskich. Z powodu późniejszych zniszczeń niewiele wiadomo o ich wyglądzie. Otaczały założone na wzniesieniu miasto ze wszystkich stron. Zachowane ikonografie sugerują, iż mury nie posiadały baszt a jedynie ganek dla straży ze strzelnicami. Do miast prowadziły dwie bramy Opolska od południa i Gorzowska od północy. Prawdopodobnie bramy wzmocnione były wieżami przybramnymi. Plan z 1810 roku przy bramie Opolskiej pokazuje kwadratową wieżę nazwaną Więzienną. Miasto otoczone było fosą zasilaną wodami Młynówki i stawem od północy.

Jedyny zachowany 15 metrowy fragment muru wzniesiony został z cegły palcówki łączonej zaprawą wapienną. Jego grubość wynosi 1,5 metra a zachowana wysokość 3,9 metra. Niestety obecnie trudno ustalić pierwotną wysokość obwarowań. W II połowie XVI wieku miał miejsce remont umocnień miejskich. Planowana była nawet ich rozbudowa ale prawdopodobnie nie doszła do skutku. W 1779 rozpoczęto rozbiórkę fortyfikacji w celu pozyskania materiału budowlanego.