Zamek w Białogardzie

Już w okresie wczesnego średniowiecza, nad brzegiem rzeki Parsęty istniał obronny gród. Od XII wieku był on siedzibą kasztelana. W roku 1315, książę wołogoski Warcisław IV kazał na miejscu grodu wznieść murowany zamek. Zbudowany na wzniesieniu wznoszącym się 6 metrów ponad otaczającymi je mokradłami obiekt, zajął około 1/3 powierzchni grodziska. Zamek znajdował się 130 metrów od lokowanego w roku 1299 miasta. Bardzo krótko, bo jedynie do roku 1321 był rezydencją Warcisława. Później książę osadził tu swego wójta.

Z powodu licznych przebudów i zniszczeń, obecnie trudno odtworzyć pierwotny wygląd zamku. Prawdopodobnie składał się z domu mieszkalnego o wymiarach 20,5×11,5 m otoczonego murem. W roku 1526 obiekt został zniszczony przez pożar. Odbudowany przybrał formę kilkukondygnacyjnego budynku przykrytego dwuspadowym dachem z podzamczem, jednak bez wyraźnych cech obronnych. Zniszczony podczas wojny trzydziestoletniej na polecenie Fryderyka II, w latach 80-tych XVIII został rozebrany. Na jego miejscu wzniesiony został inny budynek.

Jedynymi zachowanymi reliktami zamku są mury piwnic. Pierwotnymi elementami architektonicznymi są głębokie nisze, klatka schodowa w grubości murów i zamurowane wejście pośrodku ściany dziedzińcowej.