Dwór w Podzamczu Chęcińskim

Pierwsze wzmianki o istniejącym tu folwarku pochodzą z roku 1602. Rezydujący na pobliskim zamku w Chęcinach starostowie postanowili zmienić miejsce swego urzędowania. Stary zamek nie zapewniał im dostatecznych wygód. W 1617 roku pojawiają się informacje o murowanym dworze zbudowanym w miejsce wcześniejszego drewnianego. W latach 1630-57 starosta Jan Branicki przekształca dawny folwark w barokową rezydencję.

Obronny, piętrowy dwór zbudowano na niewielkim wzniesieniu na planie prostokąta o wymiarach 24x8m. W narożnikach posiadał dwa kwadratowe alkierze o boku 5,5m. W zachodnim umieszczono kaplicę. Na północ od dworu znajdował się budynek kuchni. Całe założenie otaczała nawodniona fosa. Po „potopie” szwedzkim i zniszczeniu zamku w Chęcinach oficjalnie przeniesiono starostwo chęcińskie do Podzamcza. Nastąpiła rozbudowa dworu o oficynę wschodnia postawioną prostopadle do dworu. Starostwo funkcjonowało do 1700 roku, potem dwór ponownie stał się folwarkiem. Zlikwidowano fosy i zamieniono je na stawy. W XIX wieku obiekt przekształcono w spichlerz niszcząc barokowy wystrój wnętrz.

W latach 20-tych XX obiekt zaadaptowano na szkołę rolniczą. Podwyższono i przebudowano oficynę oraz zbudowano arkadowy łącznik zapewniający połączenie z dworem. Drugi łącznik powstał w miejscu dawnej furty wykutej w ścianie. Po II wojnie światowej obiekt nadal był użytkowany przez szkołę rolniczą. W 2010 roku dwór przejęło Regionalne Centrum Naukowo-Technologiczne w Kielcach. Przeprowadzono prace archeologiczne i rekonstruktorskie.

Obecnie zespół pałacowo-parkowy to przykład rezydencji z okresy tzw. dojrzałego baroku . Zachował się budynek dworu z alkierzami oraz przebudowana oficyna i łączniki. Wnętrza budynku posiadają sklepienia kolebkowe i kolebkowo-krzyżowe oraz barokowy wystój. Dawne boisko szkolne zamieniono w ogród włoski, a staw to pozostałość obronnej fosy. Do dworu prowadzi 300 letnia lipowa aleja i barokowa brama w formie łuku triumfalnego. Ufundowana została przez starostę Stefana Bidzińskiego na powitanie króla Jana III Sobieskiego wracającego po wygranej bitwie z Turkami pod Wiedniem.