Dwór obronny w Starogardzie

Pierwsze wzmianki o osadzie pochodzą z roku 1229 stanowiła wówczas uposażenie zakonu joannitów. W pierwszej połowie XVI wieku dostał ją w lenno ród von Brock. W latach 1578-79 Borkowie wznieśli we wsi obronny dwór oraz kościół, bogato go uposażając. W roku 1602 bracia Andrzej Ernest i Jan Bork dokonali podziału posiadanych dóbr. Dla młodszego Jana przypadł w udziale dwór w Starej Dobrzycy, natomiast Andrzejowi w Starogardzie. To właśnie jemu przypisuje się pierwszą fazę budowy pałacu. W latach 1717-21 marszałek polny na dworze pruskim Fryderyka Wilhelma I i wielkorządca miasta Szczecina Adrian Bernarda von Bork wznosi wspaniały barokowy pałac w stylu holenderskim. Jego syn Heinrich Adrian w roku 1743 dobudował nowe skrzydło nakryte mansardowym dachem co umożliwiło powstanie reprezentacyjnego dziedzińca. Obok pałacu założono ogród w późniejszym okresie przekształcony w park krajobrazowy.

W XIX wieku założenie pałacowe liczyło ponad 20 budynków. Rezydencja była jedną z najbardziej okazałych na Pomorzu i stanowiła centrum rozległego klucza majątków rodu von Brock. W lutym 1945 w obawie przed zbliżającym się frontem majątek opuszczają ostatni właściciele Henning Borcke z żoną Honneliese. Po wkroczeniu Armii Czerwonej pałac spłonął i od tego czasu pozostaje w ruinie. Zachował się jedynie tylko główny ryzalit z tarczą herbową rodu von Bork na której widnieje data 1840.