Miejskie mury obronne w Pezinoku

Pezinok powstał w początkach XIII wieku jako górnicza osada. W kolejnych wiekach bogacąc się na wydobywanych kruszcach i produkcji wina przekształcił się w bogate miasto. Na początku XVI wieku miała miejsce kolejna fala kolonizacyjna głównie z terenu Niemiec. Obywatele miasta zaczęli ubiegać się o uzyskanie statusu wolnego miasta królewskiego. Ich starania zakończyły się sukcesem 14 czerwca 1647, kiedy to król Ferdynand III przyznał Pezinokowi ten przywilej. Status wolnego miasta królewskiego nakładał obowiązek ufortyfikowania go. Miasto otoczono murami z trzema bramami Górną  przy zamku, Trnawską przy ulicy Holubyho i Dolną w miejscu dzisiejszej biblioteki.  Wzniesione z kamienia fortyfikacje powstały na ziemnym nasypie. Mury obronne miały 6m wysokości oraz 180 cm grubości przy fundamencie i około 100cm grubości przy koronie. Dodatkowym wzmocnieniem było rozmieszczonych na obwodzie 11 baszt. Przed murem znajdowała się fosa szeroka na 12-14m i głęboka na 2-4m zasilana wodą z pobliskiego potoku. Rozbiórkę murów miejskich rozpoczęto około roku 1867, kiedy to zburzono bramy, a z pozyskanego materiału wzniesiona została żydowska synagoga. W 1874 zasypano miejskie fosy i zniwelowano nasypy ziemne. Obecnie zachowane fragmenty miejskich umocnień można zobaczyć w kilku miejscach. (ulice: Mladoboleslavska, Moyzesova, Záhradna, Hrnčiarska i  Š. Polkorába ).