Zamek w Płakowicach

Po opuszczeniu na początku XVI wieku zrujnowanego zamku Podskale w Rząsinach rodzina von Talkenberg przenosi swą rodową siedzibę do Płakowic. Tu w latach 1550-63 wzniesiony zostaje przez Rampolda, syna  Christopha von Talkenberg  renesansowy zamek. Było to trójskrzydłowe założenie z narożnymi alkierzami. Mimo iż obiekt otaczała nawodniona fosa posiadał niewielkie walory obronne i był arystokratyczną siedzibą mającą podkreślić status jej właścicieli. Początkowo zamek był otwarty od wschodu. Dopiero w późniejszym czasie wzniesiono mur kurtynowy dzięki czemu powstał zamknięty dziedziniec. Otaczały go arkadowe krużganki zapewniające dostęp do pomieszczeń. Skrzydła mieszkalne, jednotraktowe o amfiladowym układzie posiadały trzy kondygnacje.  Nakryto je trójspadowymi dachami wykonanymi z dachówki. Wjazd do zamku wiódł przez bogato zdobiony dwukondygnacyjny portal. Zamek miał bogate wyposażenie. Okna i drzwi zdobiły kamienne renesansowe obramienia.

Po małżeństwie wnuczki Rampolda von Talkenberg Magdaleny z baronem Kasprem von Schaffgotschem zamek w Płakowicach przeszedł w posiadanie tej rodziny. W wieku XVIII stanowił własność barona Otto von Hochlberga wielkiego miłośnika muzyki i kolekcjonera. W tym czasie ma miejsce przebudowa wnętrz. Wycofujące się z Rosji francuskie wojska cesarza Napoleona w 1813 roku zniszczyły i rozgrabiły bogate zamkowe zbiory. W roku 1824 rejencja legnicka wykupuje obiekt wraz z parkiem od jej ówczesnego właściciela Ludwiga Ferdinanda hr. von Nostitz -Rieneck w celu zaadaptowania go na zakład dla umysłowo chorych. Taką funkcję obiekt pełnił do roku 1945. Nowa przeznaczenie wymusiło wiele zmian. W głównym skrzydle wstawiono ścianki działowe a do skrzydeł bocznych dobudowano dwa ryzality.

Po II wojnie światowej zamek źle zarządzany niszczał i był dewastowany. W roku 1992 stał się własnością Kościoła Chrześcijan Baptystów. Prowadzone przez nowego właściciela prace remontowe powoli przywracają mu dawny wygląd.