Zamek w Famaguście zwany Zamkiem Otella został wzniesiony na początku XIV wieku przez władców Cypru z dynastii Lusignanów. Część historyków przesuwa jego powstanie o ponad 100 lat uważając, że istniał już pod koniec XII wieku. Wkomponowany został w otaczające miasto fortyfikacje. Miał za zadanie chronić wejście do portu oraz osłaniać Bramę Morską jedną z dwóch bram prowadzących do miasta. Na początku XIV wieku zamek miał plan zbliżony do prostokąta o wymiarach 56×34 m. Kurtyny północna i wschodnia były jednocześnie murem miejskim. W narożnikach płd.-wsch. i płd.-zach. znajdowały się kwadratowe wieże wysunięte przed lico muru. Wymiary ich podstawy miały 9,25×9,9 m, a grubość ich murów przekraczała 3m. Wzdłuż muru północnego znajdował się główny budynek o wymiarach 45 m x 7,6 m. Jego dolna kondygnacja miała charakter gospodarczy, na piętrze były komnaty mieszkalne. Najokazalszym pomieszczeniem była Wielka Sala lub Refektarz o długości 28 metrów.
Początkowo wjazd do zamku prowadził od zachodu. Po zabudowaniu zachodniej części dziedzińca budynkami gospodarczymi przeniesiono bramę. Nowy wjazd usytuowano w kurtynie południowej przy wieży płd.-wsch. Do narożnika płn.-zach. dostawiono kwadratową wieżę która miała wymiary 11,6×12,5 m. Drugi narożnik ściany północnej nie posiadał wieży. Znajdowało się tam przejście wiodące do portu. Zamek otaczała nawodniona fosa.
W roku 1372 Famagustę zdobyły wojska Genui. Lusignanie potrzebowali aż 90 lat aby się ich pozbyć z wyspy. Prawdopodobnie Genueńczycy podczas okupacji miasta i zamku przeprowadzili prace mające na celu zwiększyć walory obronne fortyfikacji. Po śmierci ostatniego z dynastii Lusignanów Jakuba III w 1474 roku Cypr został opanowany przez Wenecję. Stałe zagrożenie wyspy przez Turcję osmańską spowodowało modernizację umocnień Famagusty. W 1492 roku wenecjanin Nicolo Foscarini przystosował zamek do broni palnej. Gotyckie wieże obudowano przekształcając je w okrągłe wieże artyleryjskie.
W lipcu 1570 Turcy zaatakowali Cypr. Szybko opanowali najważniejsze miasta i twierdze. Największy opór stawiła Famagusta. Przez 10 miesięcy niewielki garnizon liczący około 5 tys. żołnierzy odpierał ataki ponad 200 tys. armii tureckiej. W siedmiu szturmach Turcy stracili prawie 80 tys. żołnierzy. Gdy okazało się, że Wenecja nie przyśle odsieczy, dowodzący obroną Marco Antonio Bragadino skapitulował. Turcy nie dotrzymali warunków kapitulacji wyrżnęli załogę, a dowódcy po obcięciu nosa i uszu żywcem obdarli ze skóry przed katedrą św. Mikołaja. W czasach osmańskich Famagusta straciła swe militarne znaczenie. W 1900 roku gdy Cypr znajdował się w rękach Brytyjczyków opróżniono zamkową fosę, by zwalczać ryzyko malarii.
Obecny wygląd zamku pochodzi z czasów weneckiej przebudowy. Nad wejściem umieszczona jest marmurowa tablica z lwem św. Marka patrona Wenecji i nazwiskiem Nicola Foscariego, który w roku 1492 nadzorował jego przebudowę. Po wejściu do środka możemy zobaczyć częściowo zachowane pozostałości wcześniejszej gotyckiej zabudowy z okresu panowania Lusignanów. Cytadela zwana jest potocznie zamkiem Otella. Miała ona być sceną wydarzeń opisanych w słynnym dramacie Wiliama Szekspira. Pierwowzorem głównej postaci był podobno wenecki wicegubernator Cristoforo Moro.
